Η Ασιατική απειλή στην αγορά των Χανίων

Είναι περίοδος διακοπών και η πόλη των Χανίων έχει σημειώσει ρεκόρ κρατήσεων για την τελευταία δεκαετία. Σε αυτή την περίπτωση που είμαστε γεμάτοι κόσμο που κάνει διακοπές και ξοδεύει τα χρήματά του στην τοπική αγορά, λίγο πολύ όλοι οι καταστηματάρχες είναι ευχαριστημένοι, αφού σχεδόν όλοι πουλάνε. Τα εστιατόρια εξ ορισμού έχουν αρκετή δουλειά αφού ο πληθυσμός της πόλης δεν έχει καμία σχέση με τη δυναμική του χειμώνα, έτσι λοιπόν τα παράπονα από την αγορά είναι ανύπαρκτα. Τα καταστήματα λιανικού εμπορίου και ιδιαίτερα αυτά που προωθούν τα τουριστικά είδη και τα σουβενίρ βγάζουν τις ζημιές του χειμώνα. Το λιμάνι λοιπόν, που κατά τη διάρκεια του χειμώνα για διάφορους λόγους δεν παράγει μεγάλα ποσά τώρα είναι μία από τις κύριες πηγές άντλησης εσόδων. Το μεγαλύτερο ποσοστό των καταστημάτων που βρίσκονται εκεί αλλά και σε κάποια άλλα σημεία της πόλης εμπορεύονται είδη ρουχισμού χαμηλού κόστους, και κάποια αντικείμενα αναμνηστικά και χρηστικά που είναι ιδιαίτερα δημοφιλή και συνήθη για τους τουρίστες που δεν θέλουν να διαθέσουν πολλά χρήματα για τα δώρα τους. Αυτά μοιράζονται σε δύο κατηγορίες κυρίως, η μία περιλαμβάνει αυτά που παράγονται στην Ελλάδα όπως τα είδη ιματισμού, τα κεραμικά, μεταλλικά και γυάλινα καθημερινά και αναμνηστικά αντικείμενα. Η άλλη κατηγορία περιλαμβάνει ακριβώς τα ίδια τα οποία όμως έχουν παραχθεί σε χώρες της Ασίας με υπερβολικά χαμηλότερο κόστος εργασίας και πρώτης ύλης. Σε αυτή την περίπτωση ενώ τα Ελληνικά αντικείμενα είναι ανταγωνιστικά σε ποιότητα και σχεδιασμό, τα Ασιατικά είναι ανταγωνιστικά σε τιμή. Μας γεννάται λοιπόν το ερώτημα ποια από τις δύο αυτές αγορές έχει περισσότερες πιθανότητες για επιβίωση, δηλαδή τι είναι αυτό που θα ελκύσει τελικά τους περισσότερους αγοραστές. Σήμερα, η πόλη των Χανίων έχει πληρότητα σε διεθνή τουρισμό από ανθρώπους χαμηλότερου εισοδήματος. Για αυτούς πολλές από τις τιμές των Ελληνικών προϊόντων είναι απαγορευτικές και εδώ μιλάμε πάντα για τα πιστοποιημένα Ελληνικά αντικείμενα είτε με σήμα του ΕΟΜΜΕΧ είτε με κάποια άλλη υπόδειξη προέλευσης. Υπάρχουν και αρκετά πανομοιότυπα Ασιατικά αντικείμενα τα οποία είναι κατά πολύ φθηνότερα. Άλλωστε η παραγωγή στην Ασία δεν ξοδεύει κονδύλια στην ανάπτυξη νέων προϊόντων γιατί κατά κύριο λόγο βασίζεται στην αναπαραγωγή αντιτύπων από άλλους κατασκευαστές. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση μίας κεραμίστριας από τον Βερέκυνθο όπου κατά το 2003 βρισκόταν σε έκθεση στην Ιταλία προωθώντας τα προϊόντα της και την επόμενη χρονιά είδε το προϊόν της πλαστικό και υπερβολικά φθηνότερο από τις δικές της τιμές σε περίπτερο! Δηλαδή ακόμα και αν χρειαστεί να προστατέψει κάποιος το προϊόν του είναι αδύνατο αφού κάποια από τις πωλήσεις μπορεί να γίνει σε ανταγωνιστική βιομηχανία και αυτή να δημιουργήσει χιλιάδες φθηνότερες κόπιες. Την περίοδο του καλοκαιριού το πρόβλημα αυτό δεν είναι ιδιαίτερα εμφανές διότι όλοι έχουν δουλειά και κατά συνέπεια όλα σχεδόν τα προϊόντα πουλιούνται. Το πρόβλημα γίνεται έντονο κατά τον χειμώνα όπου τα φθηνότερα Ασιατικά υπερισχύουν των ακριβότερων Ελληνικών. Επίσης τα Ελληνικά έχουν πλέον πάρει το χαρακτήρα του αναμνηστικού και το καθημερινό χρηστικό προϊόν δεν παράγεται τόσο πολύ πλέον, καθιστώντας τα για τους Χανιώτες σχεδόν αχρείαστα, αφού υπάρχει ανάγκη μόνο για τα είδη του νοικοκυριού και αυτά παράγονται κατά κόρον στην Ασία. Αυτό που συμβαίνει δηλαδή είναι ότι οι Έλληνες παραγωγοί μετέτρεψαν την παραγωγή τους σύμφωνα με τον τουρισμό και όχι με τις ανάγκες του Ελληνικού νοικοκυριού. Κάτι που πριν από δέκα χρόνια ήταν εύλογο με την τότε ζήτηση και την έλλειψη του Ασιατικού ανταγωνισμού. Σήμερα όμως ο Ασιατικός παράγοντας απειλεί να εξολοθρεύσει τους Έλληνες παραγωγούς και αυτό λόγω του πολύ χαμηλότερου κόστους και της μηδαμινής έρευνας πάνω στα προϊόντα. Το ζήτημα όμως δεν σταματάει εδώ, στην πραγματικότητα δεν είναι οι Ασιάτες παραγωγοί που απειλούν τους Έλληνες παραγωγούς, ο κίνδυνος έχει προκληθεί στην ουσία από τους Έλληνες εισαγωγείς. Δεν γίνεται να εισαχθεί κάποιο προϊόν στη χώρα αν δεν υπάρχει ένας αγοραστής γηγενής. Άρα αυτοί που εντόπισαν πρώτοι την ανάγκη για προϊόντα χαμηλότερου κόστους ασχέτου ποιότητος, αγόρασαν πρώτοι. Εδώ πάλι δεν γίνεται λόγος για μερικά αναμνηστικά προϊόντα στην τουριστική αγορά των Χανίων, αλλά για οποιοδήποτε προϊόν από απορρυπαντικά, έπιπλα, ρούχα και ηλεκτρονικά. Συζητάμε για μία εμπορική απειλή σε όλο τα βιομηχανικό και βιοτεχνικό σχεδόν φάσμα. Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα, κυρίως στα διακοσμητικά αντικείμενα για το σπίτι όπου το κόστος αγοράς είναι αμελητέο, ο εισαγωγέας χρεώνει με το κυβικό, δηλαδή με το χώρο που πιάνει το αντικείμενο στο κοντέινερ για να καλύψει το κόστος της μεταφοράς αφού δεν υπολογίζει καθόλου το υπερβολικά χαμηλό κόστος αγοράς. Αυτή η κοστολόγηση γίνεται σήμερα στην αποθήκη μεγαλοεισαγωγέα στα Χανιά που δραστηριοποιείται σε αυτό τον τομέα εδώ και περίπου πέντε χρόνια. Τα πράγματα είναι αρκετά πιο σοβαρά από ό,τι νομίζουμε και με την ακρίβεια που αναμένεται στο μέλλον θα πάρουν μεγάλες διαστάσεις. Ο μόνος παράγοντας που μπορεί να μετατρέψει λίγο την κατάσταση είναι η άνοδος της τιμής του πετρελαίου που συνεπάγεται και την άνοδο του κόστους μεταφοράς. Στα επόμενα φύλλα η news pepper θα επανέλθει σε αυτό το θέμα με αναλυτικότερες πληροφορίες, συνεντεύξεις και στατιστικά στοιχεία που θα υποδεικνύουν την πραγματική έκταση του προβλήματος που απειλεί κυρίως τους Έλληνες παραγωγούς, αλλά και τους καταναλωτές από την αμφίβολη ποιότητα και την ανεργία που μακροπρόθεσμα θα δημιουργηθεί από αυτή την κατάσταση.