Ένας θεσμός με κοινωνική αξία

Τον Δεκέμβριο του 2002 ξεκίνησε το πρόγραμμα ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ υπό την αιγίδα του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας με την συν-χρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου. Σκοπός του προγράμματος είναι η παραμονή των ηλικιωμένων και των ατόμων με αναπηρίες στο οικείο φυσικό και κοινωνικό τους περιβάλλον, η διατήρηση της συνοχής της οικογένειά τους, η αποφυγή χρήσης ιδρυματικής φροντίδας ή καταστάσεων κοινωνικού αποκλεισμού, η εξασφάλιση αξιοπρεπούς και υγιούς διαβίωσης και η βελτίωση της ποιότητας ζωή τους. Στόχος του προγράμματος είναι η παροχή οργανωμένης και συστηματικής πρωτοβάθμιας κοινωνικής φροντίδας, από ειδικούς επιστήμονες και καταρτισμένα στελέχη όπως και από εθελοντές και φορείς κοινωνικής αλληλεγγύης της κοινότητας σε μη αυτοεξυπηρετούμενους πολίτες ηλικιωμένους, άτομα με αναπηρίες με προτεραιότητα σε αυτούς που διαβιούν μόνοι τους και το εισόδημά τους δεν τους επιτρέπει να εξασφαλίσουν τις απαιτούμενες υπηρεσίες εξυπηρέτησης , ώστε να διευκολυνθεί η καθημερινή τους ζωή και μέσω της ενδυνάμωσης να αποκτήσουν την μέγιστη δυνατή αυτονομία και την κοινωνική ευημερία. Το πρόγραμμα ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ του Γ ΚΑΠΗ Παχιανών του Δήμου Χανίων, αποτελείται από μία κοινωνική λειτουργό, μία νοσηλεύτρια και μία οικογενειακή βοηθό. Η κοινωνική λειτουργός στο συγκεκριμένο πρόγραμμα αλλά και γενικότερα, . κάνει έρευνα των ατόμων που πρέπει να ενταχθούν στο πρόγραμμα συνεργαζόμενη με διάφορους φορείς (ΚΑΠΗ, συλλόγους κ.λ.π. ). Λαμβάνει το κοινωνικό ιστορικό του κάθε ατόμου και αφού κάνει έκθεση κοινωνικής έρευνας για κάθε άτομο, καταγράφει ένα πλάνο των υπηρεσιών που θα πρέπει να προσφερθούν στα άτομα αυτά – ανάλογα με τις ανάγκες τους- και από τα άλλα δύο μέλη της ομάδας. Αναλαμβάνει την κοινωνική και ψυχολογική υποστήριξη των ατόμων αυτών. Συνεργάζεται με υπηρεσίες Υγείας Πρόνοιας και άλλους φορείς που καλύπτουν ανάγκες των ηλικιωμένων και ΑΜΕΑ προκειμένου να διευθετηθούν διάφορα θέματα αυτών. Συνοδεύει σε Ιατρικά κέντρα. Μαζί με την νοσηλεύτρια κανονίζει τις επισκέψεις του γιατρού του προγράμματος εκεί που τον έχουν ανάγκη. Συνεργάζεται με τις εκκλησίες της περιοχής και του συλλόγους για να καλυφθούν ανάγκες των μελών του προγράμματος. Η νοσηλεύτρια από την πλευρά της, λαμβάνει το ιστορικό υγείας του κάθε ατόμου. Κάνει μέτρηση σακχάρου και αρτηριακή πίεση. Έχει τη δυνατότητα σε κάποιες περιπτώσεις να χορηγεί φάρμακα. Πολύ σημαντική είναι η μεταφορά σε ιατρικά κέντρα (ιδιωτικά και δημόσια) ατόμων που δεν μπορούν μόνα τους. Ακόμα, συνεργάζεται με το γιατρό του προγράμματος για τη βελτίωση της υγείας των ηλικιωμένων και των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες. Ενημερώνει για θέματα υγείας , διατροφής και φαρμακευτικής αγωγής τα μέλη του προγράμματος. Σε συνεργασία με την οικογενειακή βοηθό αναλαμβάνει την ατομική καθαριότητα του κάθε ηλικιωμένου και ΑΜΕΑ. Πολύ σημαντική είναι η προσφορά της οικογενειακής βοηθού. Πολλοί συνάνθρωποι μας, κυρίως ηλικιωμένοι, δεν μπορούν ούτε να καθαρίσουν το σπίτι τους. Έτσι, η οικογενειακή βοηθός αναλαμβάνει την καθαριότητα του σπιτιού και το μαγείρεμα φαγητού. Επίσης συνοδεύει σε γιατρό σε συνεργασία με την νοσηλεύτρια ή με την κοινωνική λειτουργό τα άτομα που ακολουθούν το πρόγραμμα, καθώς προβαίνει και στην πληρωμή λογαριασμών και τέλος σε συνεργασία με την νοσηλεύτρια αναλαμβάνει την ατομική καθαριότητα τους Το πρόγραμμα επίσης συνεργάζεται με γιατρό παθολόγο ο οποίος όταν χρειαστεί κάνει κατά οίκον επισκέψεις με την νοσηλεύτρια γράφει φάρμακα και εξετάσεις στα μέλη του προγράμματος. Έχει συχνά τηλεφωνική επικοινωνία μαζί του η νοσηλεύτρια για ενημέρωση της πορείας της υγείας των μελών του προγράμματος αλλά και συμβουλευτική υποστήριξη για την ομαλή διεξαγωγή της υγείας τους. Εκτός από το ΚΑΠΗ Παχιανών, στο Δήμο Χανίων υλοποιούνται άλλα δύο προγράμματα Βοήθεια Στο Σπίτι. Ένα στο 5ο ΚΑΠΗ στη Σπλάντζια και ένα στη Νέα Χώρα. Σύμφωνα με τον αρμόδιο αντιδήμαρχο Γιώργο Βούρβαχη, το κάθε πρόγραμμα εξυπηρετεί περίπου 100 άτομα. Επισκέπτεται τους ηλικιωμένους μία ή δύο φορές την εβδομάδα, ενώ όπου υπάρχει ανάγκη πηγαίνουν περισσότερες φορές. ΔΗΜΟΣ ΜΟΥΣΟΥΡΩΝ Ο Δήμος Μουσούρων υλοποιεί το πρόγραμμα, βοήθεια στο σπίτι εδώ και έξι μήνες. Στο πρόγραμμα είναι ενταγμένα 150 άτομα. Ανάλογα με τις ανάγκες που παρουσιάζονται στο Δήμο, αποφασίζεται από την υπεύθυνη του προγράμματος Κατερίνα Καμπαράκη, ψυχολόγο, ο αριθμός των επισκέψεων. Σε συνεργασία με την Πρόνοια, εκδίδονται επιδόματα αναπηρίας αλλά και απορίας. Στα άμεσα σχέδια του Δήμου είναι η πρόσληψη περισσότερων εργαζομένων για τη Βοήθεια στο Σπίτι. ΔΗΜΟΣ ΠΛΑΤΑΝΙΑ Έληξε στις 11 Σεπτέμβρη από την Περιφέρεια, η χρηματοδότηση του προγράμματος Βοήθεια στο Σπίτι για τον Δήμο Πλατανιά. Από τις 11 του μηνός, ο Δήμος και η Δημοτική Επιχείρηση πληρώνουν τους εργαζομένους του προγράμματος. Δεν υπάρχει πληροφόρηση σύμφωνα με τον δήμαρχο Πλατανιά Γιάννη Κοτσιφάκη, για αν θα συνεχιστεί να πληρώνεται από το Υπουργείο. Οι 2 κοινωνικοί λειτουργοί, η μια νοσοκόμα και η μία οικιακή βοηθός φροντίζουν 400 άτομα. Ανάλογα με τις ανάγκες που προκύπτουν γίνονται και οι επισκέψεις. Το πρόγραμμα ξεκίνησε το 2002. Ο Δήμαρχος τονίζει ότι καθώς η προσφορά του προγράμματος είναι πολύ σημαντική, για δύο χρόνια ακόμα θα χρηματοδοτείται από πόρους του Δήμου και ελπίζει στην πορεία να υπάρξει κρατική επιχορήγηση. ΔΗΜΟΣ ΣΟΥΔΑΣ Μέχρι τα τέλη του 2001 λειτουργούσε η κοινωνική Μέριμνα στο Δήμο Σούδας. Από τότε που το πρόγραμμα σταμάτησε, ο Δήμος μέσω του ΚΑΠΗ Σούδας, με δικά του έξοδα πραγματοποιεί πρόγραμμα ανάλογο του Βοήθεια στο Σπίτι, με μια κοινωνική λειτουργό και μία νοσηλεύτρια, όπου επισκέπτονται ηλικιωμένους και άτομα με ειδικές ανάγκες. Υπεύθυνη του προγράμματος είναι η Ειρήνη Καντεράκη. ΝΕΑ ΚΥΔΩΝΙΑ Βοήθεια στο Σπίτι, παρέχεται σε 200 περίπου άτομα σε καθημερινή βάση στο Δήμο Νέας Κυδωνίας. Η χρηματοδότηση έχει εξασφαλιστεί από το Υπουργείο Υγείας για τρία χρόνια. Όπως δηλώνει ο Δήμαρχος Νίκος Αποστολάκης, «και να σταματήσει το πρόγραμμα, θα συνεχιστεί από πόρους του Δήμου». Είναι γεγονός ότι αρκετοί συνάνθρωποι μας, έχουν μεγάλη ανάγκη την συνέχιση του συγκεκριμένου προγράμματος, καθώς δεν έχουν την φροντίδα και ίσως και την αγάπη, κάποιου συγγενικού τους προσώπου. Στο πρόσωπο της κοινωνική λειτουργού ή του νοσηλευτή βλέπουν το παιδί τους και νιώθουν ανακούφιση με τη σκέψη ότι κάποιος ενδιαφέρεται γι’ αυτούς.