Σχόλια

Για τα Νεώρια Οι τοπικές αρχές έχουν ευθύνες και πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους αυτοί που είχαν αξιώματα τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια. Γιατί άραγε δεν εκπόνησαν μελέτες για να αντλήσουν οικονομικούς πόρους από τα Ευρωπαϊκά προγράμματα προκειμένου να αποκτήσουν τα Νεώρια στο παλιό λιμάνι τα οποία ανήκουν στην αρχιτεκτονική κληρονομιά του τόπου μας; Ο τέως δήμαρχος Χανίων Γ. Τζανακάκης ευτύχησε να δει επί των ημερών του να αποκαθιστάται το Νεώριο με την ονομασία «Μεγάλο Αρσενάλι» και να γίνετε ένα κτίριο κόσμημα για το παλιό λιμάνι. Έγινε έδρα του Κέντρου Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου (ΚΑΜ) και επιπλέον μια ακόμη αίθουσα εκδηλώσεων. Τα υπόλοιπα όμως Νεώρια παραμένουν ρημαγμένα από την φθορά του χρόνου και τους σοβάδες να πέφτουν στα κεφάλια των ανύποπτων πολιτών που συνωστίζονται στις αίθουσες εκδηλώσεων. Δεν είμαι ειδικός να δώσω λύση. Οι υπεύθυνοι όμως τοπικοί άρχοντες πρέπει όλοι μαζί δήμαρχοι, νομάρχες και βουλευτές να συζητήσουν και να βρουν μια λύση. Ως πότε θα αντέξουν την φθορά του χρόνου τα Νεώρια; Ξενία και τουριστικό περίπτερο Το «Ξενία» έχει αποφασιστεί από τον Δήμο η κατεδάφιση του και η δημιουργία υπαίθριου πάρκινγκ. Κανένας όμως δεν κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση. Άτιμη γραφειοκρατία κατά το : «άτιμη κοινωνία άλλους τους ανεβάζεις άλλους τους κατεβάζεις» όπως έλεγαν στον ελληνικό κινηματογράφο. Όσο για το τουριστικό περίπτερο αν δεν απατώμαι έχει αποφασιστεί να κατεδαφιστεί για να αναδειχθεί το ισλαμικό τέμενος (Γιαλού τζαμισί). Μετά όμως από τις αντιδράσεις ορισμένων προσώπων και φορέων μάλλον πως θα το αφήσουν ασυντήρητο να πέσει μόνο του. Ελλάς αναποφάσιστων εξουσιών. Γαύδος, Ονειρεμένο νησί Η Γαύδος η οποία βρίσκεται στην νοτιότερη εσχατιά της Ελλάδας δεν έχει τύχει της ανάλογης στήριξης της πολιτείας. Με αναγκαία έργα υποδομής και κίνητρα θα μπορούσε να κρατηθεί στο ξεχασμένο αυτό νησί μια πολυπληθή ομάδα κατοίκων χειμώνα καλοκαίρι να το αναπτύξει με μια ήπιας μορφής τουριστική ανάπτυξη. Ούτε οι καρεκλοκένταυροι των Αθηνών έχουν ενδιαφερθεί, ούτε οι τοπικοί άρχοντες. Αντί αυτού ο τέως υπουργός Νίκος Χριστοδουλάκης σε μια ανοιχτή συζήτηση που είχε με οπαδούς του στο ξενοδοχείο «Σαμαριά» δήλωσε ότι : «το σχολείο της Γαύδου πρέπει να κλείσει επειδή έχει μονάχα 5 μαθητές κι ως τούτου είναι αδύνατη η κοινωνικοποίηση των μαθητών σ’ ένα τόσο κλειστό περιβάλλον.» Τον κ. Χριστοδουλάκη ως υπερυπουργό οικονομίας – οικονομικών της κυβέρνησης Σημίτη πολλοί τον «εμισήσαν» επειδή ήταν ο υπεύθυνος μιας σφιχτής οικονομικής πολιτικής με θύματα τα χαμηλά οικονομικά και κοινωνικά στρώματα. Αντίθετα εγώ τον συμπαθώ επειδή είναι αυτοδημιούργητος πολιτικός. Ασχέτως ότι τον έχω επικρίνει πολλές φορές για τις υπερφιλελεύθερες απόψεις του. Και θα τον επικρίνω και τώρα για το σχολείο της Γαύδου. Εν μέρει έχει δίκιο για την «κοινωνικοποίηση των μαθητών». Άλλο όμως το δέον και το ιδανικό και άλλο η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι ότι η Γαύδος ήταν μέχρι χθες ξεχασμένη από την πολιτεία. Αν κλείσει και το σχολείο θα ερημώσει και η Γαύδος από τους τελευταίους γενναίους και νέους που έχουν μικρά παιδιά. Κίνητρα χρειάζονται και όχι πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι. Ο τέως πρωθυπουργός κ. Σημίτης γράφει για τα Μ.Μ.Ε Ο τέως πρωθυπουργός κ. Σημίτης στο νέο βιβλίο του «Πολιτική για μια δημοκρατική Ελλάδα 1996-2004» αναλύει με λίγα λόγια τον ρόλο των τηλεοπτικών μέσων. Δεν μας λέει όμως γιατί η κυβέρνηση του δεν επέβαλε μια τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίο του. «Συζήτηση για τη «διαπλοκή» συγκάλυψε ένα πιο σημαντικό για την κοινωνία πρόβλημα, πολύ δύσκολα αντιμετωπίσιμο. Η τηλεοπτική εικόνα, για να πείθει, καλλιεργεί το αρεστό. Τονίζει την ανασφάλεια εφόσον οι πολίτες αισθάνονται ανασφαλείς, προβάλλει την εικόνα της αδικίας, γιατί τα θύματα είναι συμπαθή και το κοινό ταυτίζεται μ’ αυτά, υποστηρίζει την ευθύνη των μεγάλων και καλύπτει τους άτυχους μικρούς. Οι λόγοι γι’ αυτή τη στάση είναι προπαντός επιχειρηματικοί. Η καθημερινή ζωή ως μελόδραμα, η πολιτική ζωή ως παγκράτιο, όπου όλα τα χτυπήματα επιτρέπονται, η όποια κυβέρνηση σε αμφισβήτηση και η τηλεόραση ως συνήγορος τον πολίτη εξασφαλίζουν τηλεθέαση και εισπράξεις. Όμως μια υπεύθυνη κοινωνία πολιτών δεν μπορεί να δέχεται την καθολική ισχύ των κριτηρίων της αγοράς στο χώρο της πολιτικής, της κοινωνίας και του πολιτισμού. Οφείλει να διεκδικεί και να συμβάλλει, ώστε τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα να ακολουθούν κανόνες αντικειμενικής ενημέρωσης, ποιότητας, προστασίας της αξιοπρέπειας των πολιτών και να συνεισφέρουν στη διαμόρφωση της δημοκρατικής λειτουργίας της κοινωνίας.»