Η πορεία της Μονής της Αγ. Τριάδας στον επιχειρηματικό στίβο

Καθώς είχα αφήσει μακριά πίσω μου τη φασαρία της πόλης και είχα προσπεράσει τη διασταύρωση που οδηγεί προς το αεροδρόμιο μπήκα σε μία ευθεία που οριζόταν από δύο κυπαρισογραμμές αριστερά και δεξιά. Στο βάθος ένα σχεδόν κόκκινο Βενετσιάνικο κτίριο και τρεις τρούλοι που ξεχώριζαν στην κορυφή του.

Υπερυψωμένο και με μία μεγάλη πέτρινη σκάλα που σε ανεβάζει στην είσοδο, μία μεγάλη καμάρα και στο βάθος η εκκλησία, που στην ουσία δεν είναι μία αλλά πέντε. Στο ίδιο κτίσμα η μεγάλη (καθολικού τύπου) και τέσσερις μικρότερες, δύο και δύο, εκατέρωθεν της κυρίας εισόδου του κτιρίου.

Το μοναστήρι χτίστηκε από τους αδελφούς Ιερεμία και Λαυρέντιο Τζαγκαρόλους, οι οποίοι κατάγονταν από Βενετοκρητική οικογένεια. Όταν ανατέθηκε στον Ιερεμία Τζαγκαρόλο το 1611 η μικρή μονή που ως τότε ανήκε στον αποθανόντα Ιωακείμ Σοφιανό, άρχισε η ανοικοδόμηση μίας μεγάλης μονής - πνευματικού κέντρου. Το 1634 με το θάνατό του Ιερεμία αναλαμβάνει να συνεχίσει το έργο της ανοικοδόμησης ο Λαυρέντιος Τζαγκαρόλος.

Με την έναρξη του Τουρκοκρατίας στην Κρήτη, γύρω στο 1645, όλες οι οικοδομικές εργασίες διακόπτονται. Στη σκοτεινή περίοδο της Τουρκοκρατίας το μοναστήρι ήταν γνωστό ως Selvili Manastir (το Μοναστήρι με τα Κυπαρίσσια) και με την επανάσταση του 1821 η περιουσία και τα κειμήλια του καπηλεύτηκαν από τους Τούρκους και η επόμενη λαμπρή περίοδος ήταν μετά το 1892 όπου επανατέθηκε σε πλήρη λειτουργία η εκκλησιαστική της σχολή.

Η τωρινή λειτουργική δομή της Μονής φέροντας το βαρύ ιστορικό φορτίο, αγωνίζεται για τη διατήρηση και τη διάδοση του ονόματος και της θρησκευτικής κληρονομιάς. Ο Ηγούμενος, Πατήρ Αμφιλόχιος, γεννημένος το 1955 στην Κίσσαμο αποφοίτησε γύρω στο 1975 από την Πατμειάδα εκκλησιαστική σχολή. Μαζί με τον αδελφό του Δαμασκηνό και δύο ακόμη Μοναχούς τον Πατέρα Μάξιμο και τον Πατήρ Ειρηναίο αποτελούν την αδελφότητα που διοικεί το Μοναστήρι. Ο Πατήρ Αμφιλόχιος ήρθε στο Μοναστήρι το 1976 και εκκάρη μοναχός το 1976, διάκονος το 1979, έγινε Ιερομόναχος το 1980 και ανέλαβε την Ηγουμενία το 2003.

Μαζί με τους ιερομόναχους και ο διαχειριστής της μονής, ο άνθρωπος που αναλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος της επικοινωνίας με τον εμπορικό κόσμο και φροντίζει να τηρείται ο διαχωρισμός του εγκόσμιου από τη μοναστική ζωή. Προστατεύοντας έτσι τους μοναχούς για να αφιερωθούν στη διάδοση του λόγου του Θεού, είναι εκεί καθημερινά και φροντίζει τις διαχειριστικές, οικονομικές και παραγωγικές ανάγκες της οικονομικής αυτής μονάδας. Ο Νίκος Μπιρουράκης, με τον οποίο συνομιλήσαμε περισσότερο για τις οικονομικές δυσκολίες και για τους ηθικούς περιορισμούς που επιφυλάττει μία τέτοια θέση και για τις δύο πλευρές, την πολιτική και την ιερατική.

Σήμερα o Νίκος και ο Πάτερ Αμφιλόχιος με αρκετό μεράκι και σεβασμό σε αυτά που τους έχει αναθέσει ο οργανισμός Μοναστηριακής περιουσίας δουλεύουν για την ανάπτυξη και τη διάδοση τη παραγωγής του Μοναστηριού.

Η οικονομική μονάδα Αγία Τριάδα (δεν πρέπει να συγχύσουμε την έννοια οικονομική μονάδα με την αμιγώς επιχειρηματική πλουτοπαραγωγική μονάδα, αφού η Μονή ξεφεύγει από αυτά τα όρια με το να μη διανέμει κέρδη σε φυσικά πρόσωπα) είναι μία ολοκληρωμένη αγροτική, οινοπαραγωγική, κτηνοτροφική και ελαιοπαραγωγική μονάδα. Έχει το συγκριτικό πλεονέκτημα της καθαρά παραδοσιακής, έντιμης και ευαισθητοποιημένης οικολογικά αγροτικής μονάδας.

Ο αγώνας που γίνεται είναι για τη διάδοση του ονόματος της Μονής και την αναγωγή της ακόμη μία φορά σε δυνατό πνευματικό κέντρο. Ποιος είπε ότι η Εκκλησία δεν εκσυγχρονίζεται και δεν προσαρμόζεται στις σημερινές ανάγκες του άνθρωπου. Σε μία καταναλωτική κοινωνία καμιά φορά η εμπορία προϊόντων λειτουργεί θετικά στη διάδοση ενός ονόματος, της Μονής σε αυτήν εδώ την περίπτωση. Η άνοδος της επισκεψιμότητας της Μονής αυξάνει παράλληλα και την απόδοση της μεταφοράς του λόγου του Θεού σε περισσότερους ακροατές.

Η Μονή έχει το συγκριτικό πλεονέκτημα της ποιότητας στην παραγωγή, αφού όλα γίνονται με παραδοσιακό τρόπο και έχουν αποκτήσει πιστοποιητικά. Εξασφαλίζουν στον καταναλωτή την εγγύηση ότι αυτό που αγοράζει είναι από τα καλύτερα που θα μπορούσε να καταναλώσει σύμφωνα με τα παρόντα πρότυπα. Έτσι τοποθετούν πολύ ψηλά στη λίστα της κατανάλωσης αυτά που φεύγουν προς πώληση από τη Μονή.

Με απλά και χωρίς ταπεινότητα λόγια ίσως να υπάρχει ανάγκη για marketing και στην εκκλησία αφού αρκετοί από εμάς δεν βρισκόμαστε και πολύ κοντά της αλλά μπορούμε να αποκτήσουμε και να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία της γνωριμίας με την οποιαδήποτε Μονή έχοντας τη σιγουριά ότι αυτό που πρόκειται να καταναλώσουμε έχει φτιαχτεί με απόλυτο σεβασμό στην έννοια της ύπαρξης και της πρωτογενούς παραγωγής.

Άλλωστε αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν έλειψε από καμία Μοναστηριακή παραγωγή. Έτσι λοιπόν η διάδοση της ύπαρξης της Μονής που συνεπάγεται επισκεψιμότητα σε αυτή γίνεται με πολύ καλό τρόπο μέσα από την αγορά. Έτσι η ύπαρξη επισκεπτών σε μία οποιαδήποτε Μονή και συγκεκριμένα στην Ι. Μ. Αγ. Τριάδας ενισχύει το λόγο της ύπαρξης των πνευματικών πατέρων, αφού αυτή είναι και η αποστολή τους στον υλικό κόσμο.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ο Νίκος Μπιρουράκης γεννήθηκε το 1973 στο Λουτράκι Κυδωνίας, όπου και μεγάλωσε. Στα 19 του περίπου μετακόμισε στην Αθήνα για να φοιτήσει στο οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια είναι ο διαχειριστής της Μονής και ασχολείται με τη ρύθμιση ολόκληρης της παραγωγικής διαδικασίας και με την εμπορία των προϊόντων.

Κύριε Μπιρουράκη, πόσο δύσκολο είναι να διαχειριστεί κάποιος παραγωγικά την περιουσία ενός μοναστηριού και ποία είναι ίσως τα σημαντικότερα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει;

Είναι το ίδιο δύσκολο με όλους τους οικονομικούς οργανισμούς που ασχολούνται με την παραγωγή την τυποποίηση και το εμπόριο, και ισχύουν οι ίδιοι κανόνες. Υπάρχει βέβαια μία μεγάλη ευθύνη, και πολλοί κίνδυνοι. Η γνώση μας είναι πολύ μικρή μπροστά στην απρόοπτη και αβέβαιη καθημερινότητα και χρειάζεται συνεχής εγρήγορση και καλά μελετημένες κινήσεις. Πιστεύω ότι τα σημαντικότερα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς σήμερα είναι η παραπληροφόρηση της αγοράς καθώς και τα απρόβλεπτα λάθη μας.

Στα του παρόντος εμπορεύσιμα προϊόντα ποίο είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τον ανταγωνισμό;

Δίνουμε βάρος στην αυθεντική ποιότητα τόσο από μεριάς θρεπτικής αξίας όσο και στο θέμα της γεύσης. Τα προϊόντα μας είναι επί το πλείστον βιολογικά και όλα τα στάδια της παραγωγής-τυποποίησης γίνονται από εμάς, έτσι είναι ελεγμένα και δίχως αναμίξεις.

Ποίες οι επιχειρηματικές δυσχέρειες του τομέα που δραστηριοποιείστε, έχουν να κάνουν με το τοπικό περιβάλλον ή ανήκουν σε ένα διεθνές πλαίσιο;

Γενικά υπάρχει πρόβλημα από την μεριά του καταναλωτή όπου πέφτει θύμα του αθέμιτου ανταγωνισμού και πολλές φορές δεν ξέρει τι αγοράζει.

Ποία σχέδια επέκτασης προγραμματίζετε για το μέλλον;

Προς το παρόν σκοπός είναι η σταθεροποίηση της υπάρχουσας κατάστασης ώστε να θεμελιώσουμε τις δραστηριότητές μας και να τις οργανώσουμε με τον καλύτερο τρόπο, είναι επικίνδυνες οι συνεχείς επεκτάσεις.