Τα στέκια της λούφας στα Χανιά

Μια κακοδαιμονία της Δημόσιας Διοίκησης είναι ότι δεν ανταποκρίνεται στα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις της και ότι δεν εξυπηρετεί τους πολίτες. Τουλάχιστον αυτό λέμε οι περισσότεροι αναλογιζόμενοι προφανώς το χαμηλό επίπεδο παροχής υπηρεσιών και φυσικά το γνωστό εδώ και χρόνια- πως για να κάνεις τη δουλεία σου πρέπει [και] να πληρώσεις. Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα φωνάζουμε για την δημόσια διοίκηση, για το ότι είναι στελεχωμένη με υπαλλήλους που ως προσόν είχαν όταν καταλάμβαναν την θέση τους στον δημόσιο τομέα μόνο την κομματική τους υποταγή και υποδούλωση στον εκάστοτε κομματικό παράγοντα, συνήθως βουλευτή, τον οποίον προσκυνούσαν από το πρωί έως το βράδυ για να τους βολέψει. Μια άλλη παράμετρος ασφαλώς είναι και ότι οι κοπάνες είναι στην ημερήσια διάταξη συνήθως χωρίς να το γνωρίζει κανείς και πάντως όχι ο προϊστάμενος ή τουλάχιστον ο διευθυντής της υπηρεσίας. Το πρόβλημα είναι μεγάλο και στην πόλη μας όπου συνήθως οι πιο ξύπνιοι, που δουλεύουν κοντά στο κέντρο ή πέριξ αυτού συνήθως έχουν και τα τυχερά τους. Τι εννοούμε; Τις δεκάδες υπηρεσίες και οργανισμούς που βρίσκονται μέσα και στα Χανιά, οι υπάλληλοι των οποίων συνήθως απουσιάζουν από την εργασία τους χωρίς βεβαίως να τους καίγεται καρφάκι για το ότι ο πολίτης έχει δικαίωμα να εξυπηρετηθεί όποτε θέλει και όχι φυσικά όποτε θέλει ο κάθε αργόσχολος δημόσιος ή δημοτικός υπάλληλος. Βεβαίως τη μεγάλη ευθύνη έχουν όλοι αυτοί που διορίζονται ή καλύτερα ορίζονται προϊστάμενοι και διευθυντές με άνωθεν εντολές και οι οποίοι προκειμένου να διατηρήσουν την καρέκλα τους δεν διστάζουν να ανέχονται τα πάντα και να μην τολμούν οι ίδιοι να βάλουν μια φωνή μπας και τους καρφώσει κανείς στους πολιτικούς τους πατέρες και χάσουν την θεσούλα τους την οποία μπορεί να πάρει κανείς άλλος- συνήθως εσωκομματικός-αντίπαλος. Ερώτημα. Εν πολλοίς αυτονόητο. Πάσα απάντηση δεκτή. Μήπως κάποιος πρέπει να [τους] τραβήξει το αυτί; Προς το παρόν θα ξεκινήσουμε με παραδείγματα. Χωρίς ονόματα. Τα έχουμε στη διάθεση μας και δε θα διστάσουμε να τα αποκαλύψουμε. Γιατί τελικά αυτό που έχει σημασία είναι να ξέρουμε ποιοι κάνουν τους ξύπνιους και ποιοι δουλεύουν τους άλλους. Μόνο ένα μικρό δείγμα από κάποιες περιπτώσεις στις οποίες τα κρούσματα είναι μάλλον πολλά. Έχουμε και λέμε. 1. Στον ΟΤΕ, Εφορία, Ταχυδρομείο, η αγαπημένη καθημερινή βόλτα περιλαμβάνει σουβλάκι στην «Όαση», βιτρίνες στα κοντινά μαγαζιά και φυσικά πληρωμή λογαριασμών κλπ. 2. Στην Νομαρχία Χανίων τα αγαπημένο μέρος για μια σύντομη απόδραση από τον χώρο της εργασίας [!], είναι ασφαλώς το «Φειδίου Μέλαθρον» όπου και άνετα μπορείς να επανέλθεις στην υπηρεσία σου αν κάποιος σε ζητήσει (λέμε εμείς τώρα). 3. Σε ΟΑΔΥΚ, Τράπεζες, Ταμιευτήριο και γενικώς υπηρεσίες πέριξ της πλατείας 1866 το κοντινό λιμάνι και φυσικά το κλασικό 13, παίρνουν τον περισσότερο κόσμο, χωρίς να παραγνωρίζεται η άνοδος του «Time Out» και ασφαλώς η δροσιά και η περασάδα της πλατείας για ξεκάρφωμα. Αυτά. Από την επόμενη εβδομάδα περισσότερα για τις κοπάνες οι όποιες τείνουν σε κάποιους να ξεπεράσουν και τις επίσημες άδειες που παίρνουν. Αφήσαμε το καλύτερο για το τέλος. Αληθεύει ότι σε υπηρεσία πέριξ της οδού Κυδωνίας κάποιοι έχουν να περάσουν μήνες ολόκληρους; Βέβαια σε σχέση με το ότι γινόταν στο παρελθόν όπου δεν πατούσαν καθόλου κάτι έγινε. Τουλάχιστον τώρα δίνουν και καμιά αναφορά που και που. Εν πάση περιπτώσει θα επανέλθουμε στο θέμα γιατί είναι πρωτίστως άδικο για κάποιους να προσφέρουν και για κάποιους άλλους να έχουν βρει τον μήνα που τρέφει τους δώδεκα. Το μεγάλο πρόβλημα στην δημόσια διοίκηση είναι όχι μόνο ότι δεν υπάρχει καταγραφή του τι κάνει ο καθένας και φυσικά δεν υπάρχει κανένας έλεγχος σε σχέση με το ωράριο, αλλά τελικά αν υπάρχει έστω και υποτυπώδης λόγος ύπαρξης του δημοσίου χαρακτήρα του κράτους. Προφανώς η απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει. Στη Ελλάδα βέβαια αν κάτι θα άλλάζε θα έπρεπε να βρούμε δουλεία σε πολλούς επιπλέον και μάλιστα στο δημόσιο. Και πρώτα από όλους σε δέκα χιλιάδες αργόσχολους συμβούλους και παρασυμβούλους, προέδρους δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών του δημοσίου τομέα, και άλλων εποπτευομένων από τα υπουργεία και γενικά από το κράτος. Αυτά.