Κουμ Καπί

Αρμονική συνύπαρξη υπό προϋποθέσεις Τι λένε οι κάτοικοι και οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων Κοιτάζοντας μια φωτογραφία της παραλίας του Κουμ Καπί πριν από 10 χρόνια, μου φαίνεται ότι πρόκειται για μια άλλη περιοχή. Βότσαλα αντί για άμμο και πιο πάνω αποθήκες αντί για τις καφετέριες. Τώρα που βλέπω τις καφετέριες μου έρχονται στο μυαλό και τα παράπονα των κατοίκων της περιοχής. Τα κυριότερα είναι οι χώροι στάθμευσης και η ηχορύπανση. Ένας περίπατος στα στενά του Κουμ Καπί δείχνει την αγωνία των κατοίκων να βρουν να παρκάρουν τα αυτοκίνητα τους επιστρέφοντας από την εργασία τους. Καρέκλες, καφάσια ακόμη και σακούλες με σκουπίδια βρίσκονται κατά μήκος του δρόμου για να «κρατήσουν» την πολυπόθητη θέση. Τα ελάχιστα γκαράζ δεν επαρκούν για τις ανάγκες των κατοίκων. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει σήμανση που να απαγορεύει τη στάθμευση οι επισκέπτες του Κουμ-Καπί δηλώνουν ότι μπορούν να παρκάρουν όπου θέλουν. Δεν είναι όμως μόνο τα αντικείμενα που τοποθετούνται στο δρόμο, οι ίδιοι οι κάτοικοι παραμονεύουν από τα μπαλκόνια και τα παράθυρα τους για να μην τους «φάει» κάποιος τη θέση. Τσακωμοί και λογομαχίες για 4 μέτρα στο δρόμο... Άλλο πρόβλημα η μονοδρόμηση. Από τη μια μέρα στην άλλη δρόμοι διπλής κατεύθυνσης έγιναν μονόδρομοι και κάποιοι άλλοι χαρακτηρίστηκαν αδιέξοδα. Οι μήνες πέρασαν και κανείς δεν έμαθε να σέβεται τα σήματα. Αυτό δεν αφορά μόνο τους επισκέπτες αλλά και τους κατοίκους. Όπως δηλώνουν η συγκεκριμένη μονοδρόμηση δεν εξυπηρετεί κανέναν. Οι παραβιάσεις απ’ όλους έχουν οδηγήσει αρκετές φορές σε τροχαία ατυχήματα. Ένας κάτοικος μας είπε ότι τις προάλλες λίγο έλειψε να χτυπήσει ένα κοριτσάκι από την είσοδο ενός αυτοκινήτου σε αδιέξοδο. «Οι δρόμοι είναι στενοί και οι γρατσουνιές στα αυτοκίνητα μας είναι καθημερινό φαινόμενο. Το θέμα της ηχορύπανσης από τη μουσική έχει σπάσει κυριολεκτικά τα νεύρα των κατοίκων. Τα παράπονα στην αστυνομία συνεχή αλλά λύση στο πρόβλημα τους δεν υπάρχει. Όπως δηλώνουν «αυτή η μονότονη μουσική μας τρυπάει το μυαλό, έχουμε συνηθίσει το ξενύχτι και για να κοιμηθούμε νωρίς παίρνουμε χάπια». Αυτό που τους ενοχλεί επίσης είναι ο ανταγωνισμός των καφετεριών στη μουσική. «Ο ένας θέλει να καλύψει τον άλλο, και τα ντεσιμπέλ ανεβαίνουν», «Οι πόρτες δεν κλείνουν για να ακούν αυτοί που κάθονται απέναντι». Όσον αφορά τα παιδιά που έδωσαν πανελλήνιες; Η συγκέντρωση μηδενική καθώς ο Κολοκοτρώνης και οι εξισώσεις δεν μπορούσαν να συνοδεύονται με χορευτική μουσική. Πολλοί μαθητές απέδωσαν μερικό από το ποσοστό της αποτυχίας τους στην έλλειψη καθημερινής συγκέντρωσης. Η απάντηση των ιδιοκτητών είναι ότι η μουσική κυμαίνεται στα λογικά πλαίσια, αυτά που τους επιτρέπει η άδεια. «Δεν μπορούμε να πούμε στον κόσμο που κάθεται, να μιλάει πιο σιγά για να μην ακούγεται». Υποστηρίζουν ότι, «μια περιοχή, που πριν ήταν υποανάπτυκτη έχει και τις συνέπειες της. Με την παρουσία μας εδώ η εγκληματικότητα είναι μικρότερη και το Κουμ Καπί έχει αναδειχθεί. «Είμαστε νόμιμοι και μην ξεχνάτε ότι πληρώνουμε περίπου 700.000 δραχμές για το ενοίκιο κάθε μαγαζιού». «Στην περιοχή προσφέρουμε, αλλά δεχόμαστε μόνο κατηγορίες». Αντικειμενικά, και οι δύο έχουν δίκιο. Η περιοχή πριν την τωρινή της μορφή ήταν υποανάπτυκτη και όταν έπεφτε η νύχτα τα πράγματα γίνονταν δύσκολα για τους κατοίκους. Σήμερα η περιοχή έχει αλλάξει, πολλοί νέοι κάτοικοι την επέλεξαν μετά την αναβάθμισή της και ζουν στις πολυκατοικίες που έγιναν εξαιτίας αυτής της αναβάθμισης. Μήπως πρέπει να ρίξουν και οι δύο νερό στο κρασί τους και να ορίσουν τις προϋποθέσεις της αρμονικής τους συνύπαρξης;