Γυναικείοι αγροτικοί συνεταιρισμοί

Προοπτικές ανάπτυξης της υπαίθρου, βελτίωσης του οικογενειακού προϋπολογισμού, αλλά και τόνωσης των πάλαι ποτέ ακμαίων χωριών που σήμερα ερημώνουν έδιναν πριν μερικά χρόνια οι γυναικείοι αγροτικοί συνεταιρισμοί που συστάθηκαν τη δεκαετία του ’90 και στο νομό Χανίων.

Πολλές από τις ελπίδες που γεννήθηκαν τότε έχουν ήδη σβήσει, άλλες έχουν μεταστοιχειωθεί σε ισχυρούς κερδοφόρους συνεταιρισμούς που αντέχουν στο χρόνο αλλά και τον ανταγωνισμό της μαζικής παραγωγής.

Στα ράφια πολλών καταστημάτων μπορεί πια να βρει κανείς μεγάλη ποικιλία από γεύσεις αλλά και χειροτεχνήματα που λίγα χρόνια πριν φαινόταν ότι θα αποτελούσαν εκθέματα λαογραφικού μουσείου. Οι γυναικείοι αγροτικοί συνεταιρισμοί αντιστέκονται και κάνουν δυναμικά την εμφάνισή τους ακόμη και εκτός Κρήτης. Πολλά έγιναν, πολλά είναι να γίνουν…

Αγροτικός Συνεταιρισμός Γυναικών Καράνου

Από τους πλέον δραστήριους γυναικείους αγροτικούς συνεταιρισμούς του νομού Χανίων είναι εκείνος στα Καράνου. Παράγει, παρασκευάζει και τυποποιεί παραδοσιακά προϊόντα, όπως γλυκά του κουταλιού, γαλακτοκομικά, ζυμαρικά, βότανα, συνολικά περισσότερα από 36 στον αριθμό, με πρώτες ύλες μόνο από την περιοχή του χωριού. Όπως εξηγεί Αντωνία Μαυριδάκη πρόεδρος Αγροτικού Συνεταιρισμού Γυναικών Καράνου «Η Αγρότισσα» τα προϊόντα τους πωλούνται από το 1998 (που ο τοπικός σύλλογος αναβαθμίστηκε σε συνεταιρισμό) σε καταστήματα κρητικής διατροφής σε κάθε συνοικία της πόλης των Χανίων αλλά και σε μεγάλες πόλεις της χώρας. Ο συνεταιρισμός έχει λάβει μέρος σε αγροτικές και εμπορικές εκθέσεις για να κάνει γνωστά στο ευρύ κοινό τα προϊόντα του αν και όπως ομολογεί η πιο δύσκολη αγορά ήταν εκείνη των Χανίων. Οι ντόπιοι επιχειρηματίες δυσπιστούσαν και ήταν αρχικά αρνητικοί στη διάθεση των παραδοσιακών προϊόντων μέσω των καταστημάτων τους. Η άριστη ποιότητα ήταν εκείνη που απέδειξε ότι οι φόβοι τους ήταν αβάσιμοι και οι πωλήσεις σήμερα είναι ιδιαίτερα ικανοποιητικές αποδίδοντας στα λιγοστά μέλη του αγροτικού –οικοτεχνικού συνεταιρισμού ένα πολύ καλό εισόδημα με σπουδαιότερο πλεονέκτημα το ότι οι γυναίκες εργάζονται στα σπίτια τους.

«Είμαστε ο μόνος γυναικείος συνεταιρισμός που παράγει παραδοσιακά προϊόντα αυτού του είδους και που έχει τη δυνατότητα να προωθεί στην αγορά αυτή την ποιότητα και αυτή την ποσότητα» επισημαίνει η κα Μαυριδάκη.

Δυστυχώς όμως η πολλή και συστηματική δουλειά που απαιτείται εκ των πραγμάτων, φαίνεται ότι τρομάζει τις γυναίκες του χωριού που άλλωστε είναι πια λιγοστές. Μεταξύ των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν αυτού του τύπου οι συνεταιρισμοί είναι και η έλλειψη ‘επαγγελματισμού’ που θα βοηθούσε σημαντικά στην πρόοδο αλλά και στην ανταγωνιστικότητα της επιχειρηματικής αυτής δράσης. Πολλοί είναι εκείνοι που αποδίδουν την αποτυχία στην αδυναμία συνεννόησης μεταξύ των μελών αλλά και τη μεγάλη συγκέντρωση μελών που παρατηρήθηκε σε κάποιες περιπτώσεις και που λειτούργησε τελικώς αρνητικά.

Η κα Μαυριδάκη επαναλαμβάνει μέσω της ‘ΧτΚ’ μια παλαιότερη πρότασή της που ωστόσο παραμένει στα συρτάρια των αρμοδίων: «θα μπορούσε η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση να μισθώσει ένα κατάστημα στη δημοτική αγορά των Χανίων για να στεγάσει όλους τους γυναικείους αγροτικούς συνεταιρισμούς. Ο επισκέπτης θα είχε τη δυνατότητα να γνωρίσει και να επιλέξει παραδοσιακά προϊόντα από ολόκληρο το νομό. Είναι πολύ απλό, τα ενοίκια εκεί είναι πολύ χαμηλά και θα μπορούσε να υλοποιηθεί εύκολα και μάλιστα με επιτυχία».

Γυναικείος Αγροτουριστικός Συνεταιρισμός Γαβαλοχωρίου

Ο Γυναικείος Αγροτουριστικός Συνεταιρισμός Γαβαλοχωρίου ιδρύθηκε το 1992 από τη Γ.Γ. Ισότητας και τη Νομαρχία Χανίων στο πλαίσιο του προγράμματος Leader I όπως εξηγεί η πρόεδρός του Τασία Φρονιμάκη. Τότε αριθμούσε 40 γυναίκες –μέλη ενώ σήμερα παραμένουν ακριβώς οι μισές, λόγω ηλικίας.

Παράγουν παραδοσιακά προϊόντα κρητικής διατροφής (ελιές, ξινόχοντρο, γλυκά του κουταλιού), σαπούνι, είδη λαϊκής τέχνης, υφαντά, κεντήματα κλπ, με το κοπανέλι να κρατά τα σκήπτρα αφού φτιάχνεται μόνο στο Γαβαλοχώρι. Όλα τα προϊόντα διατίθενται στο μόνιμο εκθετήριο-πωλητήριο που υπάρχει στο χωριό που συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό επισκεπτών είτε μεμονωμένων είτε με οργανωμένες εκδρομές, εξαιτίας και της πολύ καλής προβολής του συνεταιρισμού σε τουριστικούς οδηγούς, μέσω internet κλπ.

Στα τέλη Μαΐου προγραμματίζεται ένα σχετικό συνέδριο καθώς και μια εκδήλωση στο πλαίσιο πολιτιστικών ανταλλαγών με μουσείο της Κύπρου με θέμα το κοπανέλι. Τα μέλη του συνεταιρισμού διαχειρίζονται επίσης λίγα τουριστικά καταλύματα στο Γαβαλοχώρι.

Η κα Φρονιμάκη εκτιμά ότι η ίδρυση του συνεταιρισμού έδωσε ώθηση και στην ιδιωτική πρωτοβουλία ώστε να αναπτυχθούν κι άλλες δράσεις στο πλαίσιο του υγιούς ανταγωνισμού με την ευρύτερη ανάπτυξη της περιοχής ενώ και τα ίδια τα μέλη μπορούν να εξασφαλίσουν ένα πολύ καλό εισόδημα. Μάλιστα δίνει και μια άλλη διάσταση, την πολιτιστική: το κοπανέλι που είναι ίσως ένα από τα ακριβότερα χειροτεχνήματα δεν θα μπορούσε να ‘επιβιώσει’ διαφορετικά.

Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι γυναικείοι συνεταιρισμοί; Εκτός από τα οικονομικά, εκείνο που προβάλλει ως σημαντικότερο είναι η έλλειψη κατάρτισης: «Μας ίδρυσαν και μετά μας άφησαν μόνες μας χωρίς να έχουμε την κατάλληλη κατάρτιση ώστε να διαχειριστούμε μια επιχείρηση τέτοιας μορφής. Ούτε τον τρόπο να οργανώσουμε την παραγωγή μας, ούτε τις πωλήσεις, τα καθήκοντα, τις ευθύνες κλπ» υπογραμμίζει η κα Φρονιμάκη.

Περιφερειακή Επιτροπή Ισότητας Κρήτης

Η κα Αμαλία Μπασιά, εκπρόσωπος της Γ.Γ. Ισότητας στην Περιφερειακή Επιτροπή Ισότητας Κρήτης πρωτοστάτησε στην ίδρυση των γυναικείων συνεταιρισμών στο νομό Χανίων στα μέσα της δεκαετίας του’90 και εξακολουθεί να τους στηρίζει με κάθε τρόπο: «οι γυναικείοι συνεταιρισμοί δημιουργήθηκαν μέσα από διάφορα προγράμματα και δράσεις, με τη στήριξη της Νομαρχιακής Επιτροπής Ισότητας και επιμόρφωση από διάφορους άλλους φορείς με πρωτοβουλίες των ίδιων των γυναικών και με διάφορες άλλες συνεργασίες. Είναι απολύτως αναγκαίο να δημιουργηθεί τουλάχιστον σε επίπεδο Κρήτης ένα δίκτυο γυναικείων συνεταιρισμών, να υπάρξουν εργαστήρια, να λειτουργήσουν με επαγγελματισμό, και όλα αυτά αφού όμως υπάρξει η ανάλογη κατάρτιση από ειδικούς επιστήμονες ώστε να δοθούν τα εφόδια στις γυναίκες που μπορούν και θέλουν να ασχοληθούν με τους αγροτικούς συνεταιρισμούς να τους κρατήσουν και να επωφεληθούν και οι ίδιες και οι οικογένειές τους. Τώρα μάλιστα ξεκινάμε σε Κάντανο και Βουκολιές μέσα από διάφορα προγράμματα όπως το ‘Ισοκρατία’ να προχωρήσουν σε σύσταση συνεταιρισμών γυναικών. Πρέπει να βοηθηθούν από την τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου και δεύτερου βαθμού και την πολιτεία γενικότερα, ώστε να αποκτήσουν τις ανάλογες υποδομές γιατί είναι η ελπίδα της υπαίθρου ως μοχλός ενεργοποίησης του ντόπιου ανθρώπινου δυναμικού.

Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή είναι η καλύτερη ευκαιρία να ξαναζωντανέψει η ύπαιθρος που διαρκώς μαραζώνει. Τώρα, με την παγκόσμια προβολή της κρητικής δίαιτας, της αγνότητας των κρητικών προϊόντων- τη στιγμή μάλιστα που τα μεταλλαγμένα γνωρίζουν την αποδοκιμασία των καταναλωτών- είναι μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να στηριχθεί σημαντικά το οικογενειακό εισόδημα των ανθρώπων της υπαίθρου, γιατί η ποιότητα των προϊόντων είναι εξαιρετική αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό. Πρέπει να λειτουργήσουν όπως λειτουργεί μια ιδιωτική επιχείρηση με επαγγελματισμό και συνέπεια, να δημιουργηθούν εργαστήρια, συσκευαστήρια και πολλά άλλα. Το βασικό όμως είναι να έχει προηγηθεί κατάρτιση των γυναικών ώστε να λειτουργούν ως σωστοί επιχειρηματίες και το πρόγραμμα ‘Ισοκρατία’ προσφέρει αυτές τις δυνατότητες και οι γυναίκες να ξέρουν ότι οι πάντες, σε επίπεδο φορέων, θα τις στηρίξουν».

Αυτή τη στιγμή δραστηριοποιούνται συνεταιρισμοί γυναικών σε : Καλαμίτσι Αμυγδάλι «Το Τέχνημα» ( χειροτεχνήματα από το κοκούλι του μεταξοσκώληκα, μετάξι, υφαντά κλπ), Γαβαλοχώρι (αγροτουρισμός, υφαντά, και κυρίως κοπανέλι), Κισάμου (αγιογραφίες, αγγειοπλαστική, υφαντά, παραδοσιακά γλυκίσματα), Καράνου «Η Αγρότισσα» (παραδοσιακή διατροφή και γλυκίσματα).

Έχουν ατονίσει οι αντίστοιχοι συνεταιρισμοί των Σφακίων αν και πρόσφατα έχει εκδηλωθεί ξανά σχετικό ενδιαφέρον, καθώς και των Τοπολίων, του Ταυρωνίτη και του χωριού Βουλγάρω, αν και κατά περίπτωση ορισμένα μέλη τους συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται μεμονωμένα. Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί ο Αστικός Γυναικείος Συνεταιρισμός Κεντήματος «Κρητικό Σπίτι» που έχει έδρα τα Χανιά και μάλιστα λειτουργεί και ως μικρό λαογραφικό μουσείο.

Κέντρο πληροφόρησης γυπαετού

Μια ακόμη πρωτοβουλία για την προστασία του γυπαετού και της βιοποικιλότητας ανέλαβε ο δήμος Ινναχωρίου σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Δασών του νομού και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης. Στο πλαίσιο του προγράμματος Life δημιούργησε σε μια από τις ομορφότερες γωνιές των Εννιάχωριών, τη Ρογδιά, το Κέντρο Πληροφόρησης Γυπαετού. Το άλλοτε δημοτικό σχολείο του χωριού, λειτουργεί από τις αρχές της εβδομάδας ως στέγη ανάπτυξης του αισθήματος ευθύνης των πολιτών απέναντι στη διατήρηση του υπό εξαφάνιση αρπαχτικού πουλιού. Η πληροφόρηση γύρω από τη βιοποικιλότητα της περιοχής και την αξία προστασίας του γυπαετού, εκτιμάται ότι αποτελεί το πρώτο ουσιαστικό βήμα.

Το κέντρο πληροφόρησης γυπαετού, διαμορφώθηκε σε ένα χώρο, απόλυτα εναρμονισμένο με το σπάνιο φυσικό πλούτο και τα χαρακτηριστικά της περιοχής. Βρίσκεται στην κορυφή της Ρογδιάς, απέναντι από το βουνό του Άη Δίκαιου όπου διαβιούν σήμερα περί τους οκτώ γυπαετούς, μεταξύ των οποίων υπάρχει μόνο ένα αναπαραγωγικό ζευγάρι. Ο ορεινός όγκος του Άη Δίκαιου είναι ενταγμένος μαζί με τα Αστερούσια Όρη, σε ειδικό διαχειριστικό σχέδιο το οποίο μπορεί να αποτελέσει τη βάση για την αντιστροφή της διαδικασίας υποβάθμισης και ταυτόχρονα να δοθούν ευκαιρίες για βιώσιμη, βασισμένη στο φυσικό περιβάλλον, ανάπτυξη της περιοχής.

Ο δήμαρχος Ινναχωρίου κ. Κώστας Κουκουράκης εκτιμά ότι το Κέντρο Πληροφόρησης Γυπαετού θα συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στην ευαισθητοποίηση του κόσμου, που σε ένα μεγάλο ποσοστό έχει άγνοια για το σπάνιο αρπαχτικό πουλί. Ο ίδιος έχει ήδη μεριμνήσει για τη στελέχωση του Κέντρου, μέσω ενός προγράμματος περιορισμένης απασχόλησης κι έτσι θα είναι ανοιχτό για το κοινό καθημερινά τη θερινή περίοδο.

Σύμφωνα με τον κ. Γιάννη Αρνέλο Δασολόγο, συντονιστή των δράσεων για το πρόγραμμα προστασίας του γυπαετού «το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης υλοποιεί το δεύτερο πρόγραμμα Life για φέτος. Στο προηγούμενο είχε καταγραφεί μείωση των πουλιών και των ζευγαριών όμως πλέον μπορούμε να μιλάμε για βελτίωση της κατάστασης».

Σημαντικές είναι οι δράσεις τις οποίες αναλαμβάνει η Διεύθυνση Δασών της Περιφέρειας Κρήτης σε συνεργασία με τις υπηρεσίες ανά νομό. Είναι αυτή που εκτελεί το μεγαλύτερο έργο δημιουργώντας δομές που στόχο έχουν τη διατήρηση της πανίδας και τη στροφή των κοινωνιών προς την οικοτουριστική ανάπτυξη των περιοχών τους. Πρώτο στη λίστα των έργων είναι η περίφραξη των ευαίσθητων περιοχών όπου υπάρχουν ταΐστρες γυπαετών, η τοποθέτηση παρατηρητηρίων των αρπαχτικών, η κατασκευή υδατοσυλλογών, ποτιστρών και δεξαμενών . Επίσης, τοποθετεί μπάρες ελέγχου σε επιλεγμένους δρόμους που οδηγούν σε ευαίσθητες περιοχές.

Ο κ. Αναστάσιος Σακούλης δασολόγος –ορνιθολόγος της Διεύθυνσης Δασών χαρακτηρίζει την περιοχή του Αγίου Δικαίου ως μια από τις πιο σημαντικές στο πλαίσιο του προγράμματος για τη διατήρηση του γυπαετού. «Η δημιουργία του Κέντρου Προστασίας του γυπαετού στο δήμο Ινναχωρίου, αποδεικνύει ότι μέσα από την προστασία του περιβάλλοντος μπορούμε να δούμε και την ανάπτυξη της περιοχής» σημειώνει.

Ο «ΑΡΧΟΝΤΑΣ» ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Ο γυπαετός ή κοκαλάς, είναι ένα από τα σπάνια είδη γύπα στην Ελλάδα. Την τελευταία εικοσιπενταετία ο πληθυσμός τους παρουσιάζει δραματική μείωση. Στην Ηπειρωτική Ελλάδα, είναι γνωστή η ύπαρξη ενός μόνο πουλιού στα σύνορα της χώρας μας με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία των Σκοπίων. Στην Κρήτη έχουν καταγραφεί περίπου 30 άτομα και μόνο έξη αναπαραγωγικά ζευγάρια.

Τα χαρακτηριστικά του, τον καθιστούν ως ένα ιδιόμορφο αρπαχτικό. Τρέφεται αποκλειστικά με κόκαλα, γι’ αυτό λέγεται και κοκαλάς. Το άνοιγμα των φτερών του φτάνει τα τρία μέτρα γεγονός που του δίνει ιδιαίτερα επιβλητική όψη. Το κοκκινωπό χρώμα του, είναι επίκτητο. Έχει τη συνήθεια να «μακιγιάρεται» σε χώμα με μονοξείδιο του σιδήρου. Πεθαίνει τέλος πάντα στα ψηλά βράχια των ορεινών όγκων γι αυτό και σπάνια βρίσκεται το κουφάρι του.

Στόχος η επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου

Πρωταρχικός στόχος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Ξενοδόχων Ν. Χανίων είναι η επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, κάτι που επιτρέπουν οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν στο Νομό μετά τον Οκτώβριο, καθώς και οι υποδομές των ξενοδοχειακών μονάδων. Σύμφωνα με τον νέο πρόεδρο του συλλόγου ξενοδόχων Νίκο Κόρακα «το θέμα μας ταλαιπωρεί χρόνια και θα προσπαθήσουμε να το λύσουμε, κάνοντας συγκεκριμένες προτάσεις και διεκδικώντας την επέκταση της σεζόν κατά ένα μήνα τουλάχιστον, αρχικά σε τοπικό επίπεδο». Όπως υπογραμμίζουν οι ξενοδόχοι οι καιρικές συνθήκες είναι τέτοιες που επιτρέπουν την λήξη της τουριστικής περιόδου τον Νοέμβριο και όχι νωρίτερα τον Οκτώβριο. Ακόμη η υποδομή είναι τέτοια που μπορεί να εξυπηρετήσει την επέκταση έστω και πιλοτικά για ένα μήνα. Ο κ. Κόρακας συμπληρώνει ότι με μια κατάλληλη συνεννόηση με τους τουριστικούς πράκτορες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, θα δοθεί η ευκαιρία να γίνει ένα βήμα παραπάνω, καθώς – όπως τονίζει – «το κλείσιμο των επιχειρήσεων τόσο νωρίς με την απόλυση εκατοντάδων εργαζομένων, την απώλεια των εισοδημάτων, την μείωση της γενικότερης απασχόλησης είναι προβλήματα που χρίζουν άμεσης αντιμετώπισης». Ασυνείδητοι ρυπαίνουν τη θάλασσα Είναι κοινό μυστικό ότι ορισμένες ξενοδοχειακές μονάδες αδειάζουν τα λύματα τους στην θάλασσα του βόρειου άξονα Χανίων. Ο πρόεδρος του συλλόγου φάνηκε να γνωρίζει το θέμα και καταδίκασε τέτοιες ενέργειες που στο βωμό ενός πρόσκαιρου κέρδους δυσφημούν το πιο τουριστικό κομμάτι του Νομού. «Έχουμε ακούσει για αυτές τις καταγγελίες, αλλά δεν είναι στην αρμοδιότητα μας να τις ερευνήσουμε καθώς είμαστε ένας επαγγελματικός σύλλογος. Ενδεχομένως να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αν γίνει επίσημη καταγγελία και πάρει το θέμα δημοσιότητα θα στιγματιστεί η περιοχή μας τουριστικά και τα περιθώρια επαναφοράς είναι πολύ μικρά. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι στην περίπτωση που διαπιστωθούν αυτές οι καταγγελίες, σε συνεργασία με την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και την Τουριστική αστυνομία θα προχωρήσουμε σε αφαίρεση αδειών των συγκεκριμένων επιχειρηματιών, που ρυπαίνουν την περιοχή». Τροφοδότης η σκανδιναβική αγορά Ο τουρισμός στα Χανιά τροφοδοτείται σχεδόν αποκλειστικά από την Σκανδιναβική αγορά. Τα τουριστικά γραφεία παρέχουν αρκετές διευκολύνσεις όσον αφορά τα τουριστικά πακέτα για τους τουρίστες που θέλουν να έρθουν στην Κρήτη από τις χώρες αυτές. Έτσι, δημιουργείται μια κατάσταση που μεταφράζεται σε φθηνά εισιτήρια για τους Δανούς ή τους Νορβηγούς και ακριβά για τους Γάλλους ή τους Αμερικάνους. Ο κ. Κόρακας απαντά ότι η εξάρτηση από μερικές μόνο εθνικότητες επισκεπτών αποτελεί πρόβλημα. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι «αν κάτι συμβεί σε αυτές τις χώρες όπως μια ξαφνική οικονομική κρίση, τότε ο τουρισμός στα Χανιά θα σημειώσει πολύ μεγάλη πτώση. Είναι επιτακτική ανάγκη λοιπόν να στραφούμε και σε άλλες αγορές για να μην βρεθούμε σε μια τέτοια δύσκολη κατάσταση στο μέλλον». Αρκετοί πιστεύουν ότι σε αυτήν την κατεύθυνση μπορεί να συμβάλει το Υπουργείο Τουρισμού. Εκτός από τις επισκέψεις μέσω Υπουργείου στην Κίνα και την Αμερική, που είναι από τις μεγαλύτερες αγορές, η επιτυχής διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων ήταν για τον τουρισμό η καλύτερη διαφήμιση. Έλλειψη πολυτελών ξενοδοχείων Έχει επανειλημμένως τονιστεί από τους αρμόδιους φορείς η έλλειψη σύγχρονων ξενοδοχειακών μονάδων που να διαθέτουν συνεδριακούς χώρους και να συνδυάζουν την άνεση με την πολυτέλεια, προκειμένου να προσελκύσουν επισκέπτες ανώτερου βιοτικού επιπέδου, αλλά και ειδικό συνεδριακό τουρισμό. Παράλληλα παρατηρούμε ότι χτίζονται συνεχώς νέες ξενοδοχειακές μονάδες. Ο πρόεδρος των ξενοδόχων, αναφερόμενος για μια ακόμα φορά στην εξαίρεση της Κρήτης από το νέο αναπτυξιακό νόμο, τονίζει ότι «υπάρχει ζήτηση για αυτές τις κλίνες γι’ αυτό και δημιουργούνται. Το θέμα είναι ότι ο Νομός χρειάζεται μονάδες των τεσσάρων και πέντε αστέρων, με συνεδριακούς χώρους και σύγχρονο εξοπλισμό ώστε να μπορέσουμε να υποδεχτούμε και τους ανάλογους επισκέπτες. Το πρόβλημα στην όλη κατάσταση δημιουργήθηκε από την εξαίρεση από τον αναπτυξιακό νόμο. Την ενέργεια αυτή την χαρακτηρίζουμε άστοχη και μέσα στα δύο χρόνια που χρειάζονται για την επανεξέταση του ζητήματος, πολλά μπορούν να χαθούν. Το μόνο που έχουμε αποσπάσει είναι προφορικές δεσμεύσεις ότι η Κρήτη δεν θα εξαιρεθεί από τον αναπτυξιακό νόμο. Ο καθένας έχει το δικαίωμα στην επιχειρηματικότητα και την επένδυση. Δεν είναι σωστό να δίνουμε αντικίνητρα, αντί για κίνητρα». Εξάρτηση από τους πράκτορες Είναι γεγονός ότι αν ένας Έλληνας κλείσει δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο θα το πληρώσει στην τριπλάσια τιμή από ότι ένας ξένος τουρίστας ο οποίος έχει κάνει την κράτηση από την χώρα του μέσω κάποιου πρακτορείου. Αρκετοί είναι οι Έλληνες που παραπονιούνται καθώς θεωρούν μεγάλη αδικία εκείνοι να πληρώνουν για ένα δωμάτιο 80 ευρώ και οι τουρίστες 20 - 30 ευρώ. Ο κ. Κόρακας τονίζει ότι «το πρόβλημα αυτό δημιουργείται από την εξάρτηση του κλάδου από λίγους τουριστικούς πράκτορες οι οποίοι έχουν οργανώσει ολιγοπωλιακά την αγορά, με αποτέλεσμα να καθορίζονται τιμές και να γίνεται μεταξύ τους ένας ανταγωνισμός ως προς το μερίδιο της αγοράς που θα αποκτήσουν. Η δραστηριοποίηση και άλλων τουριστικών πρακτόρων θα οδηγήσει στην επίλυση αυτού του προβλήματος». Τριτοκοσμικές εικόνες Η εικόνα που παρουσιάζουν οι τουριστικές περιοχές του Νομού είναι αντιαισθητική για πολλούς σε σύγκριση με αυτά που έχουν να προσφέρουν. Πινακίδες με «νέον» παντού, αφίσες, διαφημιστικά φυλλάδια, έλλειψη πεζοδρομίων και φωτισμού, όλα αυτά δημιουργούν στους τουρίστες μια αρνητική εικόνα. Παραμένουν όμως άλυτα καθώς ο καθένας κάνει ότι τον συμφέρει οικονομικά και όχι ότι πρέπει για να διατηρηθεί η γραφικότητα μιας περιοχής (π.χ. Παλιό Λιμάνι). Το νέο Δ.Σ. σημειώνει ο πρόεδρος, θα παραστεί στην ΤΕΔΚ για να προωθήσει τον ευπρεπισμό της παλιάς πόλης που αποτελεί το στολίδι των Χανίων. Όσον αφορά την ηχορύπανση, οι ξενοδόχοι τονίζουν χωρίς υπερβολή ότι το φαινόμενο έχει εξελιχθεί σε μάστιγα. Η μόδα με τα μηχανάκια, τις καφετέριες και τα νυχτερινά μαγαζιά εκτός από την ενόχληση τις ώρες κοινής ησυχίας εγκυμονούν και κινδύνους. Η παλιά εθνική τη νύχτα γίνεται παγίδα, για τους τουρίστες οι οποίοι δεν έχουν πεζοδρόμιο να περπατήσουν και όσοι θέλουν να διασκεδάσουν στα κέντρα της περιοχής του Σταλού ή του Πλατανιά τρέχουν με τα αυτοκίνητα τους στο δρόμο θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή των επισκεπτών.

Παιδικές χαρές … για κλάματα

Κομμένα σίδερα, επικίνδυνα για το αθώο παιχνίδι, προεξέχουσες βίδες, κολώνες γεμάτες σκουριά, προεξέχοντες κορμοί δέντρων, τόσο ώστε να σκοντάψει ένα παιδί και να τραυματιστεί είναι η εικόνα που παρουσιάζουν οι περισσότερες παιδικές χαρές της πόλης. Ζητήσαμε τη γνώμη των γονέων για την κατάσταση των παιδικών χαρών της πόλης μας. Πατέρας: «Δεν είναι σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση. Χρειάζονται πιο τακτική συντήρηση. Σχεδόν όλες οι κούνιες είναι σκουριασμένες. Τα πράγματα μιλούν από μόνα τους χωρίς να είναι στη χειρότερη δυνατή κατάσταση. Απλώς χρειάζονται περισσότερη φροντίδα». Παππούς: «Είναι πολύ βρώμικα και ακατάστατα Δεν μπορούν να περπατήσουν κάτω τα μικρά παιδιά» Μητέρα: «Γενικώς χάλια. Είναι πολύ βρώμικα και δεν νομίζω ότι γίνεται κάποια συντήρηση στις κούνιες. Όσον αφορά το έδαφος, δεν υπάρχει λίγο χορτάρι κάτω, κάπου λίγο πράσινο. Έτσι όμως γίνεται επικίνδυνο. Νομίζω πως τα παιδιά αξίζουν καλύτερη μεταχείριση». Κάθε χρόνο σύμφωνα με μελέτη του κέντρου έρευνας και πρόληψης παιδικών ατυχημάτων, 50.000 παιδιά τραυματίζονται στο χώρο του σχολείου, ενώ οι μισές παιδικές χαρές σε 150 περίπου Δήμους όλης της χώρας είναι επικίνδυνες λόγω φθορών και βανδαλισμών. Περίπου τα μισά παιδιά τραυματίζονται από πτώση και συχνά ο τραυματισμός είναι αρκετά σοβαρός. Το 20% των περιπτώσεων αυτών, αφορά μόνο τα κατάγματα. Επίσης καταγράφεται ένα ποσοστό της τάξης του 4%, όπου τα παιδιά χρειάστηκε να μεταφερθούν στο νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες αλλά και για νοσηλεία. Σοβαροί τραυματισμοί οφείλονται στο γεγονός ότι σε αρκετές παιδικές χαρές δεν υπάρχει γρασίδι. «Δεν έχει τραυματιστεί ποτέ σοβαρά, αλλά πέφτει κάτω που και που και γρατζουνάει τα πόδια του. Μερικές φορές έχει χτυπήσει και στο κεφάλι σε κάποιο παιχνίδι», μας λέει μια μητέρα. Εφτά στους δέκα τραυματισμούς οφείλονται σε πτώση από κούνια, μηχανισμό αναρρίχησης, ή τσουλήθρα. Ένα στα πέντε παιδιά χρειάζεται εισαγωγή σε νοσοκομείο. Αυτό που αποτελεί μια πραγματικότητα είναι ότι οι γονείς δεν αφήνουν ούτε μια στιγμή τα παιδιά από τα μάτια τους. Έχουν γίνει φύλακες αντί να συμμετέχουν στο παιχνίδι μαζί τους. Θέλουν όπως χαρακτηριστικά λένε να προλάβουν «το κακό». Η λύση βέβαια δεν είναι να κρατούν τα παιδιά τους κλεισμένα μέσα στο σπίτι. Σε ένα «γυάλινο κλουβί», όπου ο κόσμος δεν είναι ο πραγματικός αλλά αυτός που δεν θα πληγώσει το παιδί τους. «Δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω το παιδί μου από τα μάτια μου. Αποφεύγω να έρχομαι σε παιδικές χαρές, αλλά όταν ο καιρός το επιτρέπει, δεν υπάρχει κάτι άλλο. Και συνέχεια σε ιδιωτικούς παιδότοπους δεν είναι και ότι καλύτερο», μας λέει ένας πατέρας. Οι περισσότεροι γονείς συμφώνησαν στο γεγονός ότι ο χώρος ψυχαγωγίας του Κήπου έχει εγκαταληφθεί. Όπως τονίζουν ο Δήμος θα έπρεπε να δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα στον χώρο αυτό, καθώς εκατοντάδες παιδιά με τους γονείς τους τον επισκέπτονται εβδομαδιαίως. Σύμφωνα με έρευνες, τα παιδάκια παίζουν περισσότερο χρόνο, νοιώθουν πιο οικεία, και παραμένουν στους χώρους όταν οι παιδικές χαρές γεμίζουν με χρώμα, και γνωστούς ήρωες. Δυστυχώς τα Χανιά στερούνται τέτοιος όμορφους δημόσιους χώρους. Σε πρόσφατο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Χανίων ψηφίστηκε η έγκριση μελέτης, η οποία θα προβλέπει την αποκατάσταση των παιδικών χαρών. Σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο Γιώργο Κουκλάκη η ανάπλαση των παιδικών χαρών με προτεραιότητα εκείνη του Δημοτικού Κήπου υπολογίζεται ότι θα κοστίσει 139.825 ευρώ. Η μελέτη προβλέπει τη δημιουργία 3 χώρων (στον Κήπο), για παιδιά και νήπια οι οποίοι θα έχουν αντικραδασμικά δάπεδα, ενώ θα είναι περιφραγμένοι. Παράλληλα, θα αγοραστούν καινούρια παιχνίδια, (κούνιες- τραμπάλες) και στον περιμετρικό χώρο θα τοποθετηθεί χλωροτάπητας. Τέλος, θα ενισχυθεί ο φωτισμός του χώρου με έξι στύλους.

Πρότυπο αγροτουρισμού και ανάπτυξης

Στις πολυσυζητημένες έννοιες του αγροτουρισμού, της επιμήκυνσης της τουριστικής περιόδου, των εναλλακτικών μορφών τουρισμού που τόσο διαφημίζονται αλλά παραμένουν στα λόγια, μια φωτεινή εξαίρεση δημιουργεί ελπίδες για νέες προοπτικές ανάπτυξης έστω κι αν αυτές προέρχονται από ιδιωτικές πρωτοβουλίες ! Ο παραδοσιακός οικισμός Μηλιά, στην Κίσαμο αποτελεί πρότυπο οικοτουρισμού αφού όχι απλά στηρίζεται στην παράδοση, το φυσικό περιβάλλον και την κουλτούρα του τόπου μας, αλλά έχει πετύχει την εξασφάλιση επισκεπτών, Ελλήνων και ξένων, και για τους δώδεκα μήνες του χρόνου. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι η Μηλιά είναι η πρώτη σοβαρή προσπάθεια οικοτουρισμού στην Κρήτη η οποία το 2003 κατάφερε να αποσπάσει το πρώτο βραβείο στο Διεθνή διαγωνισμό Οικοτουρισμού που διοργανώνεται από τον SKAL INTERNATIONAL.

Σήμερα ο παραδοσιακός οικισμός μετράει δώδεκα χρόνια λειτουργίας μέσα από τα οποία έγινε γνωστός όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο αλλά και διεθνώς. Η πορεία της ανακατασκευής του ωστόσο δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση και χρειάστηκε κόπος, χρήμα, πείσμα και πολύ μεράκι από τους εμπνευστές και ιδιοκτήτες για να φτάσουν στο σημερινό αποτέλεσμα. Ο απολογισμός και η συνολική διαδρομή είναι θετικά, όπως τα περιέγραψε στη ΧτΚ ο κ. Αναστάσιος Γούργουρας.

Η ιδέα της δημιουργίας του οικισμού γεννήθηκε το 1982 από τον κ. Ιάκωβο Τσουρουνάκη και τον κ. Γιώργο Μακράκη. Είναι οι άνθρωποι που κατείχαν το μεγαλύτερο μέρος της γης στον ερειπωμένο και επί χρόνια κατεστραμμένο οικισμό. Το 1990 και μετά από πολύχρονες προσπάθειες άδραξαν την ευκαιρία και υπέβαλαν μια ολοκληρωμένη πρόταση για επιχορήγηση τέτοιου είδους επενδύσεων, από το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα INTEREG 1. Παράλληλα με δικά τους κεφάλαια, άρχισαν το έργο της αναπαλαίωσης και ανακατασκευής του οικισμού που κράτησε τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Τον Απρίλιο του 1994 η Μηλιά άρχισε να δέχεται τους πρώτους επισκέπτες.

Όπως λέει σήμερα ο κ. Αναστάσιος Γούργουρας, συνιδιοκτήτης της Μηλιάς, «ο οικισμός αυτός έχει καταφέρει να κάνει γνωστό τον οικοτουρισμό στην Κρήτη. Διαφοροποιείται από άλλες προσπάθειες και η αλήθεια είναι πως όλοι εκφράζονται με βαρύγδουπες κουβέντες για τον οικοτουρισμό, αλλά κανείς δεν τον κάνει πράξη. Αν εξαιρέσουμε το Βάμο και άλλες μεμονωμένες περιπτώσεις, δεν υπάρχει δομημένη άποψη για το τι σημαίνει οικοτουρισμός και πως μπορεί να προάγει τον τουρισμό γενικότερα ως έννοια». Όπως υπογραμμίζει, «η Μηλιά παρέχει διαφορετικά πράγματα από αυτό που συνηθίζουμε να λέμε «κάνω τουρισμό». Ο κ. Γούργουρας εξηγεί ότι το βασικό της στοιχείο είναι το εξαιρετικά ήσυχο περιβάλλον μέσα από το οποίο ο επισκέπτης καλείται να εμπνευστεί, να βιώσει την παραμονή του, να ξεκουραστεί.

ΜΙΑ ΜΗΛΙΑ… ΔΕ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

Ο οικοτουρισμός, όπως και κάθε διαφορετική μορφή τουρισμού, δεν μπορεί να στηριχθεί από ιδιώτες και μόνο. Χρειάζονται παράπλευρα έργα και υποδομές από την ίδια την πολιτεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην περίπτωση της Μηλιάς, το δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης όπως και ο δρόμος που οδηγεί στον οικισμό, φτιάχτηκαν από τους ιδιοκτήτες οι οποίοι εκ των υστέρων έλαβαν από το δήμο μέρος του ποσού που δαπάνησαν. Στην Μηλιά, δεν έχουν φτάσει ούτε τα δίκτυα της ΔΕΗ και του ΟΤΕ, πράγμα όμως που δεν επιδίωξαν οι δημιουργοί της.

Παρ όλα αυτά, αποτελεί από μόνη της έναν κύριο προορισμό πολλών Ελλήνων και άλλων πολιτών από ξένες χώρες, οι οποίοι αναζητούν μια διαφορετική οδό τουρισμού από τις συνηθισμένες. Παρέχει δε και προάγει τον φυσιολατρικό και οικολογικό τουρισμό, που στις μέρες μας επιδιώκεται από τη συντριπτική πλειοψηφία των Γερμανών, Σουηδών, Δανών και άλλων Ευρωπαίων.

Όμως όπως τονίζει ο κ. Αναστάσιος Γούργουρας « ο τουρισμός έτσι κι αλλιώς αλλάζει από χρόνο σε χρόνο. Μία «Μηλιά», ένας παραδοσιακός οικισμός, δεν μπορεί να φέρει την άνοιξη. Πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε για να κάνουμε πρώτα το περιβάλλον καλό και έπειτα ο τουρισμός θα είναι δεδομένος».

ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΟΙΚΙΣΜΟΥ

Η Μηλιά είναι χτισμένη στην πλαγιά ενός βουνού που σχηματίζει μια μικρή κοιλάδα και είναι κυριολεκτικά περιτριγυρισμένη από ένα μοναδικό φυσικό περιβάλλον, το οποίο χαρακτηρίζεται από ποικιλία φυτών και δέντρων. Την διασχίζει ένα ρυάκι που είναι και το φυσικό σύνορο ανάμεσα στις δύο πλαγιές, που έχουν διαφορετική σύσταση και βλάστηση. Αυτά είναι και τα στοιχεία που χαρίζουν στον τόπο μία τόσο μεγάλη ποικιλία χλωρίδας.

Από την μία τα σχιστολιθικά πετρώματα με τις καστανιές, τα πλατάνια, τις βελανιδιές και τις κουμαριές, από την άλλη τα ασβεστολιθικά με τα αρωματικά φυτά, τα σπάρτα, τις ελιές, τις αχλαδιές, τις χαρουπιές και τους εντυπωσιακούς πέτρινους όγκους με τις τεράστιες κοιλότητες.

Η Μηλιά διαθέτει 13 δωμάτια – σπίτια. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να χαρακτηριστούν δωμάτια ξενοδοχείου, λόγω της διαφορετικότητας που έχουν το ένα με το άλλο, της διακόσμησης και της ατμόσφαιράς τους. Φτιαγμένα πάνω στα ερείπια των παλιών αγροτικών σπιτιών του οικισμού, με ντόπια υλικά ( πέτρα και ξύλο ) και διακοσμημένα με παλιά έπιπλα, κρατούν αναλλοίωτα τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά της περιοχής. Σε κάποια από τα σπίτια, κομμάτι της αρχιτεκτονικής τους είναι τα βράχια που υπήρχαν σταθερά στη θέση τους και χρησιμοποιήθηκαν από τους παλαιούς κατοίκους της Μηλιάς σαν κομμάτι του τοίχου. Η αρμονία των σπιτιών με το φυσικό περιβάλλον θυμίζει χαμένους παραδείσους.

Ηλεκτρισμός δεν υπάρχει. Οι βασικές ανάγκες του χώρου σε ενέργεια καλύπτονται από ηλιακούς συλλεκτήρες και από μια γεννήτρια. Το ζεστό νερό φτάνει στα σπίτια του οικισμού από μεγάλα καζάνια που ζεσταίνονται με ξύλο ενώ θέρμανση εξασφαλίζεται παραδοσιακά με τζάκια και ξυλόσομπες.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΗΛΙΑΣ

Η ιστορία της Μηλιάς χάνεται μέσα στους αιώνες. Πρωτοκατοικήθηκε στο τέλος του 16ου αιώνα και διατηρήθηκε μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα οπότε και ξεκληρίστηκε από τη χολέρα. Πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κατοικήθηκε και πάλι, καθώς αποτελούσε για δώδεκα οικογένειες το ιδανικό καταφύγιο από τους κατακτητές, λόγω της θέσης της η οποία περιτριγυρίζεται από βουνά και σκεπάζεται από αιωνόβιες καστανιές. Μετά το τέλος του πολέμου εγκαταλείφθηκε οριστικά και έκτοτε χρησιμοποιούνταν μονάχα σαν βοσκότοπος με αποτέλεσμα να ερημώσει, όπως συνέβη με εκατοντάδες άλλους οικισμούς στην Κρήτη.

Μικρές «Ερμού» στην καρδιά της πόλης

Τα πάνω κάτω στις κυκλοφοριακές συνήθειες των Χανιωτών προβλέπεται να φέρουν οι αλλαγές τις οποίες προγραμματίζει η δημοτική αρχή και αφορούν σε πεζοδρομήσεις οδών στο κέντρο της πόλης.

Θετικά βλέπουν μια τέτοια προοπτική καταστηματάρχες του κέντρου, δεν λείπουν όμως και αυτοί που αντιμετωπίζουν με επιφύλαξη το θέμα αφού θα χαθεί μεγάλος αριθμός θέσεων στάθμευσης.

Η οδός Αρχοντάκη στο κέντρο των Χανίων, είναι μια από τις πολλές που προβλέπεται να πεζοδρομηθούν στο πλαίσιο των αλλαγών που προβλέπει στο χάρτη της πόλης η κυκλοφορική μελέτη. Την ίδια τύχη θα έχουν και οι οδοί Κτιστάκη, Χιωτάκη, οι κάθετοι δηλαδή που συνδέουν τη Τζανάκακη με την Ανδρέα Παπανδρέου. Είναι οι δρόμοι που οδηγούν στην καρδιά της πόλης, τη Δημοτική Αγορά, και που σήμερα παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη κυκλοφορία. Πεζόδρομος θα γίνει και η οδός Μιχελιδάκη.

Δυτικότερα του κέντρου, περιμετρικά της Πλατείας 1866 οι δύο δρόμοι που θα μετατραπούν σε πεζόδρομους είναι η Κορωναίου και η Κορκίδη. Πρόκειται επίσης για πολυσύχναστες οδούς που όμως σήμερα εξασφαλίζουν ένα ικανοποιητικό αριθμό θέσεων στάθμευσης και οι οποίες θα «εξαφανιστούν» για χάριν της διευκόλυνσης των πεζών.

Οι εν λόγω αλλαγές, δεν είναι παρά μια πιλοτική εφαρμογή τμήματος της κυκλοφοριακής μελέτης η οποία εγκρίθηκε πρόσφατα και θα αρχίσει να εφαρμόζεται τμηματικά. Όπως είναι γνωστό όλοι οι δρόμοι που συνδέουν την οδό Κυδωνίας στο ύψος του Δημαρχείου με τη Χατζημιχάλη Γιάνναρη, δρόμοι του ιστορικού Κέντρου (Τσουδερών, Μουσούρων, Ποτιέ) όπως και οι οδοί Τζανακάκη και Δημοκρατίας σε ένα μεγάλο τμήμα τους, προβλέπεται μελλοντικά να γίνουν πεζόδρομοι.

Ήδη η δημοτική αρχή επιχειρεί να αλλάξει τη νοοτροπία των κατοίκων της πόλης, προωθώντας ολοένα και περισσότερο την ιδέα της απομάκρυνσης των αυτοκινήτων από το κέντρο. Επαναφέρει μάλιστα προεκλογική της δέσμευση περί δρομολόγησης μίνι μπας που θα εξυπηρετούν όσους θέλουν να κινηθούν στις κεντρικές αρτηρίες.

Σύμφωνα με τον αρμόδιο αντιδήμαρχο για θέματα κυκλοφορίας κ. Άρη Παπαδογιάννη, « οι αλλαγές αυτές θα αποτελέσουν το πρώτο στάδιο εφαρμογής της κυκλοφοριακής μελέτης. Θέλουμε κατ ‘αρχήν να συνηθίζουν οι δημότες στην προοπτική απομάκρυνσης των οχημάτων από το κέντρο».

Πρόκειται για έργα και παρεμβάσεις που στην πλειοψηφία τους εντάσσονται στο συνολικό πρόγραμμα αστικών αναπλάσεων και χρηματοδοτούνται από κοινοτικούς πόρους. Ακριβές χρονοδιάγραμμα για υλοποίηση και εφαρμογή τους δεν παρουσιάστηκε από τη δημοτική αρχή η οποίο ωστόσο εκτιμά ότι οι μονοδρομήσεις θα αρχίσουν να γίνονται μέσα στο 2006.

ΛΙΦΤΙΝΓΚ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΧΑΡΕΣ

Μετά τις πεζοδρομήσεις, σειρά έχουν οι αναπλάσεις των πάρκων με πρώτο αυτό του δημοτικού κήπου. Πάρκα στα πρότυπα Ευρωπαϊκών πόλεων προτίθεται να δημιουργήσει ο δήμος που με ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου θα προχωρήσει σε σημαντικές παρεμβάσεις. Για την παιδική χαρά του δημοτικού κήπου προβλέπεται να τοποθετηθούν αντικραδασμικές πλάκες, να αναπλαθούν οι χώροι πρασίνου και να αντικατάσταθούν τα παιχνίδια για τους μικρούς δημότες της πόλης.

ΑΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ

Την ίδια ώρα σε εξέλιξη βρίσκονται οι εργασίες ανάπλασης στις περιοχές των Παχιανών, της Σπλάντζιας και της Χαλέπας. Οι εν λόγω παρεμβάσεις εστιάζονται στη βελτίωση του ασφαλτοτάπητα και την ανακατασκευή των πεζοδρομίων ενώ σε πολλές περιπτώσεις τοποθετούνται καλαίσθητοι στύλοι φωτισμού.

Βιβλιοθήκη: Αναζητείται νέα στέγη

Ασφυκτιά η Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων στα στενά όριά της, μετά από μισό περίπου αιώνα λειτουργίας στον ίδιο χώρο. Τα 800 τμ που καταλαμβάνει στον πρώτο όροφο του Δημαρχιακού Μεγάρου αποδεικνύονται λίγα για την σωστή ανάπτυξη και αξιοποίηση του πνευματικού πλούτου που σωρεύεται επί δεκαετίες σε μεταλλικά ράφια αλλά και σε χαρτοκιβώτια. Τα τελευταία χρόνια γίνεται μεγάλη προσπάθεια εξεύρεσης άλλου χώρου ώστε να μπορέσει να ‘αναπνεύσει’ η Δημοτική Βιβλιοθήκη αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Μεγαλύτερο πρόβλημα υπάρχει στο τμήμα εφημερίδων και περιοδικών που εμπλουτίζεται διαρκώς ενώ δεν είναι δυνατόν να αναπτυχθούν νέα τμήματα αλλά και δραστηριότητες λόγω έλλειψης ανάλογου χώρου. Τόσο η προϊσταμένη της Δ.Β.Χ. Χρυσούλα Καραπατάκη- Συντζανάκη, όσο και ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Γρηγόρης Αρχοντάκης παραδέχονται ότι το μείζον πρόβλημα είναι το στεγαστικό χωρίς ωστόσο να διαφαίνεται –άμεσα τουλάχιστον- σοβαρή προοπτική επίλυσής του. Για την κυρία Καραπατάκη- Συντζανάκη τα 800 τμ σήμερα δεν επαρκούν αλλά υπάρχουν λύσεις: «Η Δ.Β.Χ. ιδρύθηκε το 1953 από τον τότε Δήμαρχο Νικόλαο Σκουλά, με εμπνευστή της ιδέας και πρωτεργάτη στην ίδρυση τον Λεωνίδα Μανολικάκη, που υπήρξε και ο πρώτος Διευθυντής της. Λειτούργησε το 1954 σε 2-3 γραφεία , στο ισόγειο του σημερινού Δημαρχιακού Μεγάρου και ουσιαστικά ήρθε να καλύψει το κενό της Βιβλιοθήκης του "Χρυσοστόμου", που καταστράφηκε από τους βομβαρδισμούς. Η ανέγερση του πρώτου ορόφου - στον οποίο στεγάζεται μέχρι σήμερα - αποφασίστηκε για να στεγάσει τη Δημοτική Βιβλιοθήκη κατά ένα λόγο, αλλά κυρίως για τη Βιβλιοθήκη του Ελευθερίου Βενιζέλου, που ήταν "αποθηκευμένη" σε χαρτοκιβώτια και κινδύνευε να καταστραφεί. Σήμερα προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα με την ανάπτυξη καθ' ύψος. Τα ράφια στα βιβλιοστάσια φτάνουν στα 3,5 - 3.80 μέτρα, όσο δηλαδή και το ύψος του κτηρίου, αντί του αποδεκτού 2,40 , που παρέχει μια άμεση οπτική επαφή με το σύνολο της συλλογής. Η Δ.Β.Χ. ωστόσο, διαθέτει ένα ευρύχωρο αναγνωστήριο .Για την εποχή που οικοδομήθηκε και για πολλά χρόνια ακόμα, το αναγνωστήριο αυτό,- όπως πολλοί θα θυμούνται -, ήταν ανεπαρκές. Η Βιβλιοθήκη ήταν ο ήσυχος και φωτεινός χώρος με την κεντρική θέρμανση και τα φροντιστηριακά βιβλία , που δεν διέθεταν όλοι. Ήταν ακόμα "το στέκι". Τότε δεν ήταν και δανειστική. Για όποιον ήθελε να χρησιμοποιήσει βιβλία της Βιβλιοθήκης, η μόνη λύση ήταν το αναγνωστήριο. Σήμερα οι ρυθμοί ζωής, αλλά και τα κοινωνικοοικονομικά δεδομένα, έχουν αλλάξει. Η Βιβλιοθήκη είναι πλέον δανειστική. Το αναγνωστήριο πάντα χρησιμοποιείται , αλλά σε πιο περιορισμένη κλίμακα. Αυτό μας οδήγησε στη σκέψη να τοποθετήσουμε ράφια σ ΄ένα μικρό τμήμα του στο βάθος, με βιβλία του δανειστικού τμήματος. Αυτό θα ελευθερώσει χώρο στο βιβλιοστάσιο και θα δώσει μια ‘ανάσα’ για τα προσεχή 3-4 χρόνια. Με τα σημερινά δεδομένα και την προοπτική και των επόμενων χρόνων, θα ήταν ικανοποιητικός ένας χώρος περίπου 2.000τ.μ. Σ' ένα κτίριο όμως, που με ειδική στατική μελέτη θα μπορούσε ν’ αντέξει το βάρος των συρόμενων ραφιών, θα επαρκούσε και ο σημερινός χώρος. Το στεγαστικό πρόβλημα της ΔΒΧ έχει απασχολήσει έντονα τη δημοτική αρχή. Για την προοπτική της μεταστέγασης θεωρούμε αναγκαίο κατ' αρχήν, ένα νέο κτίριο να είναι σε κεντρικό σημείο της πόλης. Κι αυτό για να μην απομακρυνθεί η βιβλιοθήκη από ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, που δραστηριοποιείται στο κέντρο κι εντάσσει την επίσκεψη του στη Βιβλιοθήκη, στο σύνολο των δραστηριοτήτων του. Επίσης ένα πολύ δυναμικό κι ενδιαφέρον αναγνωστικό κοινό είναι οι μαθητές , που στην πλειοψηφία τους δεν έχουν τη δυνατότητα εύκολης μεταφοράς. Αυτός ο περιορισμός στην ουσία δυσκολεύει στην εξεύρεση κατάλληλου χώρου και συνεπώς στην επίλυση του προβλήματος». ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων διαθέτει σήμερα 6 βιβλιοθηκονόμους που καλύπτουν τις ανάγκες και της Παιδικής Βιβλιοθήκης του Δήμου Χανίων. «δε δυσανασχετούμε για έλλειψη προσωπικού. Στη Δημοτική Βιβλιοθήκη απασχολούμαστε 6 βιβλιοθηκονόμοι, πράγματι, έμπειρες και καταρτισμένες. Επιπλέον διαχειριζόμαστε μια συλλογή οργανωμένη σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα. Αυτό πρακτικά σημαίνει, ταχύτητα και πληρότητα εξυπηρέτησης. Βέβαια σε κάθε βιβλιοθήκη αυτό που βλέπει ο αναγνώστης, είναι η διακίνηση του υλικού. Για να φτάσει όμως το υλικό στα χέρια του, ακόμα κι αν αποτελεί ένα κεφάλαιο σε κάποιο βιβλίο, πρέπει κάποιοι να έχουν εργαστεί αρκετά γι αυτό. Έτσι ακόμα και διπλάσιο προσωπικό να υπήρχε, χωρίς αμφιβολία , δε θα είχε την πολυτέλεια να πλήξει» εξηγεί η κα Καραπατάκη- Συντζανάκη. Η συντήρηση των βιβλίων, των εφημερίδων και των περιοδικών είναι πάντα το ζητούμενο για τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων. Η προϊσταμένη επισημαίνει: «Η καλή συντήρηση των βιβλίων εν μέρει εξασφαλίζεται με τον καλό αερισμό των χώρων. Εν τούτοις προληπτικά εφαρμόζουμε απολυμάνσεις των χώρων. Συγκεκριμένα η τελευταία απολύμανση έγινε πριν οκτώ μήνες περίπου. Επίσης πριν 7 χρόνια είχαμε καλέσει με δαπάνη του Δήμου συντηρητή της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος, προκειμένου να αξιολογήσει και να συντάξει έκθεση για την κατάσταση των σπανίων βιβλίων και των βιβλίων της Βιβλιοθήκης Ελευθερίου Βενιζέλου. Όλα τα βρήκε να διατηρούνται σε άριστη κατάσταση». ΤΟ ΣΠΑΝΙΟΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ Το σπανιότερο βιβλίο που υπάρχει στη Δημοτική Βιβλιοθήκη είναι μια έκδοση του 1513 με τίτλο "Άπαντα τα του Πλάτωνος" και προέρχεται από τη Βιβλιοθήκη του Βενιζέλου. Τυπώθηκε στη Βενετία κατά τα πρώτα βήματα της τυπογραφίας, από το τυπογραφείο του ΄Αλδου Μανούτιου. Περιέχει το αρχαίο ελληνικό κείμενο και μετάφρασή του στα λατινικά. Στα τυπογραφικά στοιχεία, μιμούνται τη γραφή των χειρογράφων, με καλλιγραφικά στοιχεία και συντομογραφίες. Έχει το σήμα του Οίκου των Άλδων, που είναι η άγκυρα με το δελφίνι. Το δελφίνι συμβολίζει την ταχύτητα, τη γρηγοράδα, η άγκυρα τη σταθερότητα και όλο αυτό μαζί, αποδίδει το ελληνικό απόφθεγμα "Σπεύδε βραδέως". Το βιβλίο αυτό φέρει νεώτερο δερματόδετο εξώφυλλο.

Ο τοίχος έχει τη δική του ιστορία…

Όπου και να γυρίσεις το βλέμμα σου στην πόλη των Χανίων θα αντικρίσεις συνθήματα και τα λεγόμενα «γκράφιτι» στους τοίχους. Εκτός όμως από τα συνθήματα, δυστυχώς ο καθένας κολλά την αφίσα του όπου θέλει, σχηματίζοντας μια άσχημη εικόνα στους δρόμους της πόλης, κάνοντας την να μοιάζει με κακόγουστη διαφημιστική μακέτα. Είναι γεγονός ότι η κατάσταση με τα γραμμένα συνθήματα, αλλά και τις απλές μουτζούρες έχει φτάσει στο απροχώρητο. Δεν είναι μόνο ο βανδαλισμός σε δημόσια περιουσία, καθώς στα περισσότερα σπίτια της πόλης των Χανίων υπάρχει κάτι γραμμένο στο τοίχο, είτε είναι μήνυμα κάποιων αναρχικών, είτε ένα αραβικό σύμβολο, είτε κάτι που δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Οι ιδιοκτήτες έχουν αγανακτήσει να βάφουν κάθε λίγο και λιγάκι το σπίτι τους. Δεν είναι μόνο τα οικονομικά έξοδα, παράλληλα νιώθουν ότι είναι ανήμποροι να προστατέψουν την περιουσία τους. Αναρωτιούνται αν όλοι «αυτοί» δρουν ανενόχλητοι. Ποιος έχει ασχοληθεί στο να τους βρει και να τους τιμωρήσει; Ένας ιδιοκτήτης που έχει βάψει τον τοίχο της αυλής του 7 φορές σε ένα χρόνο μας είπε ότι έχει απηυδήσει. «Πρέπει να έχουν πολύ θράσος αυτοί που το κάνουν και πραγματικά να μη σκέφτονται τίποτα. Έχω βαρεθεί να βάφω το σπίτι μου συνέχεια. Είναι καινούριο αλλά δεν μπορώ να το χαρώ». Εκτός όμως από την καταστροφή ιδιωτικής περιουσίας , το χρονίζον πρόβλημα είναι ο βανδαλισμός σε δημόσια κτίρια. Συνθήματα έξω από την Τράπεζα της Ελλάδος, αλλά και σε άλλα μέρη όπως το Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας, που από πνεύμονας οξυγόνου και πρασίνου έχει καταντήσει χώρος δράσης των «γκραφιτάδων». Έχουν ζωγραφίσει τα πάντα. Τις τουαλέτες, τα σκαλιά, τα καθίσματα, τις κούνιες, τα παγκάκια. Το καλοκαίρι στο Πάρκο γίνονται θεατρικές αλλά και μουσικές παραστάσεις, ο περιβάλλοντας χώρος όμως είναι αντιαισθητικός και χαλάει την όλη διάθεση των επισκεπτών. Έτσι η Δημοτική Αρχή των Χανίων πριν λίγες ημέρες τόνισε ότι η ανάγκη λήψης για την αντιμετώπιση της όλης κατάστασης είναι επιτακτική. Ο Δήμαρχος Κυριάκος Βιρβιδάκης, κάνει έκκληση στην ΕΛ.ΑΣ., στους πολίτες αλλά και άλλους φορείς, «να φροντίσει ο καθένας με τον τρόπο του και από την πλευρά του, για την καλή εικόνα της πόλης. Παρακαλώ τους πολίτες να φροντίσουν για την ομορφιά του σπιτιού τους, αλλά και του περιβάλλοντα χώρου». Από την πλευρά του ο αντιδήμαρχος Γρηγόρης Αρχοντάκης, δήλωσε ότι η εικόνα που παρουσιάζει η πόλη όσον αφορά την καθαριότητα είναι καλύτερη σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια. «Η αποκομιδή των απορριμμάτων γίνεται σε 7ήμερη βάση στο σύνολο της πόλης, σε πάρκα και παιδικές χαρές». Δεν διαφωνεί κανείς ότι η πόλη είναι πιο καθαρή, καθώς μπήκαν κάδοι σε γειτονιές των Χανίων που πριν μερικά χρόνια δεν υπήρχαν και οι πολίτες άφηναν τότε τα σκουπίδια κάτω από τους στύλους της ΔΕΗ. Τα άτομα όμως που ζωγραφίζουν παντού, ποιος θα τα ελέγξει; Είμαστε όλοι αναγκασμένοι να βάφουμε το σπίτι μας δέκα φορές τον χρόνο για να έχει η πόλη την εικόνα που πρέπει...;

Θέμα Γαύδου με τη Λιβύη

Η Ελλάδα και η Λιβύη συμφώνησαν να διεξαχθούν διμερείς συνομιλίες σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων για την «αποσαφήνιση και ρύθμιση» του ζητήματος που έχει ανακύψει με χάρτη της λιβυκής εταιρείας πετρελαίου που περιλαμβάνει στη δική της θαλάσσια ζώνη οικονομικής εκμετάλλευσης, την περιοχή νότια της Κρήτης, περιλαμβανομένης της Γαύδου.

Ο εκπρόσωπος του υπουργείου των Εξωτερικών Γιώργος Κουμουτσάκος το θέμα ανέκυψε με τη δημοσιοποίηση ενεργειακού χάρτη σε ιστοσελίδα της κρατικής επιχείρησης πετρελαίου της Λιβύης. Ο χάρτης αυτός απεικονίζει εδάφη και θαλάσσιες περιοχές στη Λιβύη και ευρύτερα, όπου η εν λόγω επιχείρηση θεωρεί ότι θα μπορούσε να εκχωρήσει άδειες ερευνών και εκμετάλλευσης, προσθέτει ο εκπρόσωπος.

Ο κ. Κουμουτσάκος σημειώνει ότι το εύρος της απεικονιζόμενης στον εν λόγω χάρτη, περιοχής είναι τέτοιο που δημιουργεί ασάφειες ως προς τη δυνατότητα εκχώρησης δικαιωμάτων οικονομικής εκμετάλλευσης σε περιοχές νοτίως της Κρήτης καθώς και της νήσου Γαύδου.

Ως εκ τούτου, τονίζει, οι ασάφειες αυτές του συγκεκριμένου χάρτη κατέστησαν αναγκαία την αποσαφήνισή του και σειρά ενεργειών ξεκίνησαν άμεσα από το Υπουργείο Εξωτερικών σε υπηρεσιακό και πολιτικό επίπεδο.

Καταλήγοντας ο εκπρόσωπος υπογραμμίζει ότι κατόπιν αυτών και στο πλαίσιο των φιλικών σχέσεων Ελλάδας-Λιβύης, που έχουν εισέλθει σε στάδιο περαιτέρω ενίσχυσης και μετά την εκεί επίσημη επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας, συμφωνήθηκε να διεξαχθούν μεταξύ των δύο χωρών συνομιλίες σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων με σκοπό την αποσαφήνιση και ρύθμιση του ζητήματος.

Ασφυκτιούν τα Χανιά

Ναι σε Καποδίστρια 2, αλλά με προϋποθέσεις Υπέρ της αναδιαμόρφωσης των Καποδιστριακών Δήμων με έναν δεύτερο «Καποδίστρια», τάσσεται ο Δήμαρχος Χανίων Κυριάκος Βιρβιδάκης, διευκρινίζοντας ότι το ζητούμενο για ισχυρή Αυτοδιοίκηση είναι η θεσμική και οικονομική κατοχύρωση των Δήμων, πέρα από τη γεωγραφική τους συνένωση. Σπεύδει, ωστόσο, να «δικαιολογήσει» την κυβέρνηση για την τροπολογία που κατέθεσε στη Βουλή, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου σε 50 Κοινότητες που διεκδικούν την αυτονομία τους, τονίζοντας ότι οι όποιες αλλαγές έγιναν με τη σύμφωνη γνώμη της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων.

«Η Αυτοδιοίκηση είχε συμφωνήσει με την κυβέρνηση, ότι όποιες αλλαγές γίνουν αυτό το διάστημα στα όρια Δήμων και Κοινοτήτων, θα γίνουν με νομοθετική ρύθμιση η οποία θα κατατεθεί στη Βουλή και δεν θα έχει σχέση με τον Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων. Υπάρχει μια σύγχυση, εάν η ΚΕΔΚΕ είχε συμφωνήσει ή όχι. Αυτό το οποίο έκανε το υπουργείο Εσωτερικών ήταν εν γνώσει της ΚΕΔΚΕ, η οποία το είχε αποδεχτεί», τονίζει ο κ. Βιρβιδάκης, μιλώντας στην «ΧτΚ».

Παράλληλα, ο Δήμαρχος Χανίων επισημαίνει ότι από το 1998 που τέθηκε σε ισχύ το θεσμικό πλαίσιο για τη λειτουργία των Καποδιστριακών Δήμων, η χρηματοδότηση υπήρξε ελλιπής, με αποτέλεσμα, ιδιαίτερα οι μικροί Δήμοι να αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης.

«Για να πετύχει ένα εγχείρημα του μεγέθους του Καποδίστρια, θα έπρεπε η «προίκα», δηλαδή το Ειδικό Πρόγραμμα Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΕΠΤΑ) να χρηματοδοτήσει τους Δήμους για να μπορέσουν, ιδιαίτερα οι μικροί, να επιβιώσουν. Δυστυχώς, από το 1998 και για εφτά χρόνια, δηλαδή μέχρι το 2005, ο «Καποδίστριας» δεν χρηματοδοτήθηκε από το ΕΠΤΑ. Σε αυτό το διάστημα δόθηκε το 50% των χρημάτων που θα έπρεπε να έχει δοθεί, με αποτέλεσμα να υπάρχουν τεράστια οικονομικά προβλήματα στους Καποδιστριακούς Δήμους. Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει ο καθένας για το εθελοντικό ή όχι των συνενώσεων, αυτό που υπήρξε το μεγάλο πρόβλημα του Καποδίστρια ήταν ότι ουδέποτε εφαρμόστηκε σε σωστό βαθμό η χρηματοδότησή του. Άρα τα δεκάδες προβλήματα των Δήμων σχετίζονται κατά κύριο λόγο με τη μη χρηματοδότηση του εγχειρήματος. Η πραγματικότητα λέει ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν δεκάδες Δήμων που κινδυνεύουν να «κλείσουν» για λόγους που σχετίζονται κυρίως με τα οικονομικά, αλλά και με άλλα θέματα».

Ο κ. Βιρβιδάκης τάσσεται υπέρ ενός δεύτερου «Καποδίστρια», αλλά με προϋποθέσεις που θα εξασφαλίζουν ισχυρούς, οικονομικά και θεσμικά, Δήμους.

«Άρα λοιπόν, λέμε ότι θα πρέπει να υπάρξει ένας δεύτερος Καποδίστριας, ο οποίος θα επιλύσει τα συσσωρευμένα προβλήματα του πρώτου, κάνοντας ισχυρούς Δήμους, παράλληλα με ένα ισχυρό πλαίσιο οικονομικής και θεσμικής Αυτοδιοίκησης. Ο Καποδίστριας σημαίνει ότι προχωρούμε σε ισχυρούς Δήμους, κάτω από ένα συγκεκριμένο θεσμικό και οικονομικό καθεστώς και κάτω από της μητροπολιτικές λειτουργίες στα μεγάλα αστικά κέντρα. Το ζητούμενο δεν είναι πως θα κάνουμε μια γεωγραφική συνένωση, αλλά το πώς θα κάνουμε μια πολιτική, οικονομική και θεσμική συνένωση».

Όσον αφορά τον Δήμο Χανίων, που περιορίζεται μέσα στα στενά γεωγραφικά όρια της πόλης, ο Δήμαρχος Χανίων επισημαίνει ότι «ασφυκτιά» και ότι οι όποιες αλλαγές θα πρέπει να γίνουν με ωριμότητα και μακριά από τοπικιστικές διαθέσεις.

«Ένα άλλο σημαντικό θέμα το οποίο προέκυψε είναι ότι στη διαμόρφωση των Δήμων, πέρα των αντικειμενικών κριτηρίων, υπήρξαν και κάποια άλλα κριτήρια τα οποία είχαν τοπικιστικό, ενδεχομένως, χαρακτήρα και δημιούργησαν προβλήματα. Ή υπήρξαν κάποιοι Δήμοι, όπως είναι ο Δήμος Χανίων, που εξαιρέθηκαν από τον Καποδίστρια για λόγους τους οποίους εγώ ποτέ δεν κατάλαβα. Έτσι λοιπόν έχουμε το φαινόμενο η πόλη των Χανίων να είναι εγκλωβισμένη στα στενά όρια της οδού Γογονή, των γύρω διαμορφωμένων Δήμων και της θάλασσας, με αποτέλεσμα να ασφυκτιά. Όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, η Αυτοδιοίκηση πιστεύει ότι θα πρέπει – όταν είμαστε ώριμοι – να προχωρήσουμε στον λεγόμενο δεύτερο Καποδίστρια. Κατά τη γνώμη μου, αυτό δεν είναι ούτε πολύ κοντά ούτε πολύ μακριά και προϋποθέτει την εξασφάλιση των απαραίτητων πόρων για τη δημιουργία 300 – 350 Δήμων, οι οποίοι θα είναι περισσότερο εύρωστοι και θα έχουν τη δυνατότητα να λειτουργήσουν πιο αποτελεσματικά, βέβαια με την ανάλογη οικονομική και θεσμική στήριξη».

«Ο Κώδικας της Αυτοδιοίκησης, ο οποίος θα ψηφιστεί τον επόμενο μήνα, είναι ένα εργαλείο που μπορεί να βοηθήσει σε αυτήν την κατεύθυνση, ενώ και το γεγονός ότι πλέον αποδίδονται στο ακέραιο οι πόροι του 1828 είναι ένα δεύτερο σημαντικό στοιχείο, όπως επίσης και το γεγονός ότι – εφόσον αυτό υλοποιηθεί - θα αρχίσουν να επιστρέφονται τα παρακρατηθέντα. Βεβαίως και το πρόγραμμα Θησέας είναι ένα άλλο σημαντικό εργαλείο, από τη στιγμή που χρηματοδοτεί με σημαντικά ποσά την Αυτοδιοίκηση», καταλήγει ο κ. Βιρβιδάκης.

Κάτι πρέπει να γίνει με το Νεώριο με το Μινωικό πλοίο

Ο Υπουργός Πολιτισμού ανταποκρινόμενος σε σχετικό αίτημα του Ναυτικού Μουσείου Κρήτης το οποίο στήριξαν οι βουλευτές Χανίων κ.κ. Ε. Σκουλάκης και Ν. Χριστοδουλάκης καθώς και ο Νομάρχης Χανίων κ. Γ. Κατσανεβάκης παρεχώρησε έστω και προσωρινά (εν αναμονή γνωμοδότησης του Κ.Α.Σ. που εκκρεμεί από το 2004) το Νεώριο του ΜΟΡΟ για την στέγαση και συντήρηση παραδοσιακών σκαφών που αποτελούν εκθέματα του Μουσείου. Η παραχώρηση αυτή εκτιμάται ως θετική εξέλιξη για την δημιουργία της πολυπόθητης έκθεσης παραδοσιακής και αρχαίας ναυπηγικής η οποία αποτελεί κοινή επιδίωξη των πολιτιστικών φορέων του τόπου μας.

Το Ναυτικό Μουσείο σε σχετικό έγγραφό του προς τον Υπουργό Πολιτισμού μεταξύ άλλων τον παρακαλεί, να προωθήσει την διαδικασία παραχώρησης προς χρήση τού Νεωρίου ως έκθεσης.

Ανεξαρτήτως τούτου να αναθέσει και την εκτέλεση των αναγκαίων εργασιών στο Νεώριο οι οποίες έχουν εγκριθεί από το Τοπικό Συμβούλιο Μνημείων από τον Μάιο του 2004 ώστε να παύση η δυσφήμηση του τόπου μας την οποία προκαλεί η παρούσα άθλια κατάσταση. Επισημαίνομε ότι ανέκαθεν τα δύο γειτνιάζοντα Νεώρια ως ναυπηγοεπισκευαστικός χώρος παραχωρηθείς από το Υ.Π.Π.Ο. για την προβολή τής παραδοσιακής ναυπηγικής, ήσαν επισκέψιμα. Σήμερα λόγω του ενδιαφέροντος που συγκεντρώνει το Μινωικό πλοίο η επισκεψιμότητα είναι πολύ μεγάλη και έχει φτάσει στους 20.000 επισκέψεις από το 2004 μέχρι σήμερα.

Το Ν. Μ. Κ. απευθύνει έκκληση προς τους πολιτιστικούς φορείς του τόπου μας, τα τοπικά Μ. Μ. Ε. και την τοπική κοινωνία, όπως ακολουθώντας το παράδειγμα των Βουλευτών μας και του Νομάρχου μας, στηρίξουν εμπράκτως την προτεινόμενη δημιουργία της έκθεσης παραδοσιακής και αρχαίας ναυπηγικής και την αξιοποίηση του Μινωικού πλοίου. Ας αναλογισθούμε τα σοβαρά πολιτισμικά και οικονομικά οφέλη που θα προκύψουν για τον τόπο μας από την ανάπτυξη ενός τέτοιου πόλου έλξης τουριστικού ενδιαφέροντος.

Το Νεώριο με το Μινωικό πλοίο, ως χώρος απλώς επισκέψιμος χωρίς να είναι οργανωμένος, έστω και σ’ αυτή την άθλια κατάσταση, έχει προσελκύσει 20.000 επισκέπτες από το 2004 μέχρι σήμερα. Πιστεύουμε ότι ο Δήμος Χανίων θα πρέπει να εκδηλώσει ουσιαστικά το ενδιαφέρον του για την δημιουργία της έκθεσης στην πόλη των Χανίων. Η περίπτωση του Δήμου Βόλου με την μυθική ΑΡΓΩ, με την σχεδιαζομένη έκθεση και διεθνή προβολή ας μας ευαισθητοποιήσει ανάλογα. Η ΑΡΓΩ είναι υπό ανακατασκευή. Το ΜΙΝΩΑ είναι στα χέρια μας.

Στρατευμένα μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφοι

H εικόνα των τοπικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης μόνο ικανοποιητική δεν χαρακτηρίζεται από τον έκδοτη της τοπικής εφημερίδας «Το Μήνυμα» Δημήτρη Χαραλαμπάκη. Με συνέντευξη του στη «Χ.τ.Κ» ο κ. Χαραλαμπάκης κάνει λόγο για ΜΜΕ στρατευμένα σε πολιτικά και κομματικά προστάγματα αλλά και προσωπικά, που περιορίζουν κριτική και ενημέρωση, ενώ αναφερόμενος στην προοπτική ανάπτυξης του τόπου τονίζει ότι μας λείπουν η ανθρώπινη και περιβαλλοντική ανάπτυξη, δουλείες και δημοκρατία.

Να ξεκινήσουμε την κουβέντα μας με την άποψη σας για τη λειτουργία των ΜΜΕ στα Χανιά;

Αν μιλήσουμε ποσοτικά νομίζω πως τα Χανιά πρέπει να είναι ευχαριστημένα. Έχουν ένα πλήθος έντυπων και ηλεκτρονικών Μέσων, πιθανότατα μεγαλύτερο και από αυτό που τα μεγέθη του νομού σηκώνουν... Μιλάμε για δεκάδες έντυπα, δεκάδες ραδιόφωνα και 4-5 κανάλια!

Αν μιλήσουμε ποιοτικά οι παρατηρήσεις μου είναι δύο: Η πρώτη πως, σε γενικές γραμμές, η εικόνα των Μέσων από τεχνική άποψη είναι στα Χανιά εντυπωσιακή για τα δεδομένα της Ελληνικής επαρχίας. Έχουμε πολλά Μέσα με επαγγελματισμό, τεχνική επάρκεια και ικανή κάλυψη της επικαιρότητας.

Η δεύτερη παρατήρησή μου είναι πως τα ΜΜΕ στα Χανιά είναι κατά κανόνα «στρατευμένα» σε πολιτικά-κομματικά και προσωπικά προτάγματα και μάλιστα με έναν τρόπο κάπως «χύμα» από άποψη αρχών. Βλέπουμε δηλαδή εφημερίδες ή κανάλια που ομολογημένα τάσσονται σε ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα να αβαντάρουν με πάθος και βουλευτή του άλλου κόμματος! Όλα αυτά νομίζω πως υπονομεύουν την αξιοπιστία τους και θέτουν αξεπέραστα όρια στην πρωτογενή τους αποστολή να καταγράφουν δηλαδή όλα όσα ενδιαφέρουν την τοπική κοινωνία. Κι αυτό νομίζω φαίνεται. Υπάρχουν ολόκληρες περιοχές θεματολογίας, κοινωνικής δραστηριότητας και πραγματικής ζωής που είτε δεν θίγονται ποτέ ή «θίγονται» με την δημοσίευση των δελτίων τύπου κάποιων φορέων.. Ειδικά σε κανάλια και ραδιόφωνα το πρόβλημα αυτό παίρνει συχνά διαστάσεις καταιγιστικές μέχρι και ακυρωτικές κάθε έννοιας ενημέρωσης.

Συγκρίσεις μεταξύ των αθηναϊκών ΜΜΕ και των τοπικών. Ποιες οι διαφορές τους και ποιες οι ομοιότητες;

Η δεσπόζουσα διαφορά , αυτή δηλαδή που καθορίζει και αρκετές άλλες, είναι ασφαλώς η διαφορά οικονομικών μεγεθών. Το μέγεθος της κοινωνίας που απευθύνεσαι θέτει προφανώς όρια στα έσοδα και κατά συνέπεια στην εφαρμογή σχεδίων, καινοτομιών κλπ. Όρια που στενεύει ακόμα περισσότερο η γνωστή βλακώδης, παράτυπη και ιδιοτελής αθηνοκεντρική λογική της εξουσίας.

Άλλη διαφορά –ποσοτική μεν σημαντικότατη δε!- είναι το ότι το έργο τη ς ενημέρωσης , του κοινωνικού ελέγχου και διαλόγου γίνεται στα τοπικά Μέσα υπό το πρίσμα των δεσμεύσεων της μικρής κοινωνίας . Εδώ, τα «ασήμαντα» π.χ εκδήλωση ενός νέου καλλιτέχνη βρίσκουν χώρο στα ΜΜΕ κι αυτό είναι ευλογία, αλλά από την άλλη η κριτική σου σε μια απόφαση του δήμου π.χ μπορεί να ακουμπάει έναν γείτονα, έναν κουμπάρο, έναν χωριανό και αυτό τις περισσότερες φορές οδηγεί σε αυτολογοκριτικές καταστάσεις.

Ομοιότητες τώρα, υπάρχουν αρκετές. Εγώ ξεχωρίζω την αναζήτηση της καταξίωσης και της ανάπτυξης σε χωράφια που εφάπτονται με την κάθε λογής εξουσία και –συνακόλουθα θα έλεγα...- την υποχώρηση από την δημοσιογραφία της ανακάλυψης ειδήσεων από τον ανεξερεύνητο κόσμο της πραγματικής ζωής και την διολίσθηση προς την δημοσιογραφία απλής αναπαραγωγής του επιφαινόμενου , του κυρίαρχου, του επώνυμου.

Ποια είναι κατά την άποψη σας η σχέση που αναπτύσσουν τα τοπικά ΜΜΕ αλλά και οι δημοσιογράφοι που εργάζονται σε αυτά με τους τοπικούς άρχοντες, αλλά και τους τοπικούς φορείς;

Θα μιλήσω μόνο για τις σχέσεις που βλέπω.... Όσον αφορά τους ιδιοκτήτες υπάρχει μια σχέση εξάρτησης με τον εκάστοτε εκλεκτό τους στο κομματικό, πολιτικό ή επιχειρηματικό επίπεδο . Τα ΜΜΕ τους έχουν μια αδήριτη φυσιογνωμία, μια αταλάντευτη κατεύθυνση ως προς αυτό. Όσον αφορά τους δημοσιογράφους βλέπω ότι μπορεί να έχουμε φωνές ενδιαφέρουσες και τολμηρές, αλλά κυριαρχεί μια σχέση «μη κριτικής» θα έλεγα όσο πιο κομψά μπορώ. Η οποία κλιμακώνεται από την πλήρη «στράτευση» σε πολιτικά ή επιχειρηματικά συμφέροντα , μέχρι την ανώδυνη και χωρίς αιχμές και πνεύμα κριτικής προσέγγισή των αρχών και των φορέων. Θαρρώ πως οι αποστάσεις που έχουν τα τοπικά ΜΜΕ με τους φορείς εξουσίας είναι «ανάρμοστα» κοντινές,. Πολύ συχνά, αντί να τους βλέπουν ως αντικείμενα κριτικής και ελέγχου τους αναγορεύουν σε μοναδικές πηγές ενημέρωσης και διαλόγου περί παντός επιστητού. Σπάνια τους «δαγκώνουν»- ως όφειλαν- κατά κανόνα τους χαϊδεύουν τ΄ αυτιά- ως μη όφειλαν. Έτσι όμως εφ ενός δίνουν στους πολιτευτές γήπεδο για να διακονούν μια πολιτική που εξαντλείται σε πιασάρικες ατάκες, και αφόρητες γενικολογίες, κι από την άλλη «κονταίνουν» κατά πολύ τα όρια της ανάπτυξης του επαγγέλματος και της προσωπικής τους εξέλιξης.

Τοπικές εκλογές και διαμόρφωση κλίματος. Πόσο παρεμβαίνουν τα ΜΜΕ και πόσο επηρεάζουν;

Και παρεμβαίνουν και επηρεάζουν αλλά αυτό από μόνο του δεν λέει και πολλά πράγματα -έτσι δεν είναι; Τα περισσότερα ΜΜΕ παρεμβαίνουν και επηρεάζουν με το «σπρώξιμο» των εκλεκτών τους και σε επίπεδο αμιγώς ονοματολογίας. Ελάχιστα πράγματα έχω δει στην ανάδειξη των μεγάλων προβλημάτων των τοπικών κοινωνιών, στο μέτρημα των υποψηφίων όχι με την μεζούρα της «επωνυμίας» αλλά με την μεζούρα της θέσης τους στα στρατηγικά θέματα της Τ.Α. Πόσοι ρώτησαν και πόσο ξέρουμε π.χ τις θέσεις των διαφόρων «βεντετών» της προεκλογικής φιλολογίας τι λένε για την οικονομική φιλοσοφία του Δήμου, την στρατηγική διαχείρισης του κοινόκτητου χώρου , την πολυφυλετική πλέον πόλη μας κλπ,

Τι λείπει από τα Χανιά; Ποια η προοπτική ανάπτυξη του τόπου;

Αυτή είναι μια πολύ μεγάλη ερώτηση για το μπόι μου!. Περιορίζομαι σε δύο προσωπικές σημειώσεις λοιπόν: Δεν θάλεγα πως όσα μας λείπουν είναι πολύ διαφορετικά από αυτά που λείπουν απ΄ όλη την Ελλάδα: Ανθρώπινη και «περιβαλλοντική» ανάπτυξη , δουλειές, κοινωνική δημοκρατία ..

Αν μίλαγα μόνο σαν Χανιώτης, αίσθησή μου είναι πως μας λείπουν οι ταγοί. Δηλαδή οι μεγάλες πολιτικές προσωπικότητες, οι αντίστοιχες με τον έντονο δυναμισμό και την δημιουργικότητα της τοπικής κοινωνίας. Επίσης θαρρώ πως μας λείπουν πολύ οι άμυνες απέναντι στην επέλαση της αγοραίας ευημερίας. Ο τουρισμός και η «πλαστική» υπερκατανάλωση μας έχει κάνει μια κοινωνία με έντονα σημάδια ωχαδερφισμού, απληστίας, ατομισμού. Πιο πολύ από άλλες περιοχές θα πείτε; Ίσως όχι, αλλά τα δικά μας προβλήματα φαίνονται και πονάνε γιατί είμαστε κοινωνίες που στήθηκαν και πρόκοψαν πατώντας πάνω τρομερές κληρονομιές αυθεντικότητας, υψηλών ιδανικών και συλλογικής ζωής. Η Χανιώτικη φύση και η Χανιώτικη συλλογική ψυχή δοκιμάζονται χωρίς σοβαρή αντίσταση θαρρώ...

Τις τελευταίες ημέρες προέκυψε ένα θέμα που αφορά την στάση τοπικών φορέων αναφορικά με την παρουσία αμερικανών στρατιωτών και τη διαμονή τους στα Χανιά. Πολλοί έκαναν λόγο για χρήματα που χάνονται. Ποια είναι η άποψη σας;

Πρόκειται για θέση ακραίας απανθρωπιάς που χαρακτηρίζει αυτούς που την λένε – δυστυχώς και εκπροσώπους εμπορικών φορέων της πόλης! Για να μιλάμε απλά: Αν αδιαφορούν για το ότι τα λεφτά των Αμερικάνών στρατιωτών είναι – όπως ομολογούν!- λεφτά ματωμένα , τότε ποιος νομιμοποιείται να θεωρήσει απαράδεκτα τα λεφτά που ενθυλακώνουν οι Χανιώτες νταβατζήδες, ναρκοέμποιροι, σωματέμποροι και λοιπές αναπτυξιακές δυνάμεις; Μας χρωστάνε μια απάντηση οι κύριοι αυτοί. Και κάτι άλλο: Αν μερικοί δικαιολογούν αυτήν την απληστία ως «επιχειρηματικότητα» ας σκεφτούν τούτο: Αν τα Χανιά κατοχυρωθούν ως πόλη-αναψυχής στρατιωτικού προσωπικού αλίμονο σε όλους μας. Πριν δεχθούμε ως αναπτυξιακό όραμα το να γίνουμε μια πόλη στρατιωτικό μπορντέλο για να βγάλουν φράγκα δέκα μαγαζιά (γιατί περί αυτού πρόκειται...) ας κοιτάξουμε πιο πριν σε όλο τον κόσμο την «ανάπτυξη» τέτοιων πόλεων σε όλο τον κόσμο.

Τι να περιμένουμε στις επερχόμενες δημοτικές νομαρχιακές εκλογές;

Εγώ περιμένω –ελπίζω ένα πράγμα μόνο: Να δω κάποιες κοινωνικές δυνάμεις – οργανωμένες η όχι - και ρεύματα των Χανίων να φέρουν «με το ζόρι» στο προσκήνιο τα ερωτήματα της πραγματικής ζωής. «Να στριμώξουν» άγρια τους υποψηφίους –όλους τους υποψηφίους! – να τοποθετηθούν σ΄ αυτά και να μετρηθούν με βάση αυτά.. Να μην επιτρέψουν δηλαδή να βγαίνουν δήμαρχοι χωρίς καθαρή πολιτική δέσμευση, μόνο με την επίδειξη κομματικών παρασήμων και επικοινωνιακής αερολογίας. Να μετατρέψουν δηλαδή την αναμέτρηση από μια εποχιακή επικοινωνιακή μπούρδα προδιαγεγραμμένου ύφους και αποτελέσματος σε μια Πολιτική δοκιμασία για πολίτες και πολιτικούς. Το ξέρω βέβαια πως περιμένω πολλά, αλλά εγώ περιμένω...

Λίγα λόγια για το ‘’Μήνυμα’’.

Το «ΜΗΝΥΜΑ» ως έντυπο γνώμης είναι έτσι κι αλλιώς έξω από το κυρίαρχο κλίμα της εποχής. Δεν φιλοξενούμε διασημότητες , είμαστε «εκ κατασκευής » καχύποπτοι και σκληροί με κάθε λογής εξουσία, δεν είμαστε «επενδυτές» της ενημέρωσης. Ζούμε δηλαδή μονίμως στην κόψη του ξυραφιού, κυρίως του οικονομικού, το οποίο τελευταία ...μας κόβει πολύ. Όμως έχουμε το κοινό μας. Ευτυχώς υπάρχει κόσμος πολύς που αρνείται να ζήσει ως αφασικό ντεκόρ μιας κοινωνίας «μικρούτσικου πρωινάδικου»... Το να δίνεις , έστω και δωρεάν, 3.000 φύλλα στα Χανιά δεν είναι μικρή υπόθεση έτσι δεν είναι; Και μάλιστα φύλλα με σκληρή θεματολογία και κριτική διάθεση έναντι όλων. Υπάρχουν πολλά που δεν μας αρέσουν κι άλλα τόσα που θα θέλαμε να βελτιώσουμε στην εφημερίδα. Εμφάνιση, διεύρυνση θεματολογίας και αρθρογράφων , καινοτόμες στήλες, έρευνα κλπ . Κάνουμε αυτά που η φύση του εντύπου, τα προσωπικά μας αποθέματα και η μονομανία μας στην ανεξαρτησία γνώμης επιτρέπουν.

Βάρκες στον γιαλό…

Κατά μήκος του λιμανιού της Νέας Χώρας θα βρει κάποιος σάπιες και πολύ παλιές βάρκες που έχουν μείνει εκεί για χρόνια γιατί προφανώς ο ιδιοκτήτης τους δεν έχει κάπου να τις φυλάξει.

Ειδικά κατά τις νυχτερινές ώρες με τον ελλιπή φωτισμό, μπορεί κάποιος περαστικός να σκοντάψει και να χτυπήσει σε σκουριασμένη προπέλα και όπως δηλώνουν κάτοικοι της περιοχής «κάτι τέτοιο είναι πολύ επικίνδυνο».

Ακόμη τονίζουν ότι βλάπτεται η εικόνα της περιοχής, καθώς οι καταστηματάρχες της Νέας Χώρας, κάνουν ότι μπορούν για να τραβήξουν ξανά τους Χανιώτες και τους τουρίστες στο λιμανάκι για φαγητό και οι συγκεκριμένες εικόνες μαρτυρούν την εγκατάλειψη. Όταν ο καιρός γίνεται καλύτερος και ειδικά τώρα που μπήκαμε στην άνοιξη, αρκετά παιδιά παίζουν στην παράκτια ζώνη και οι γονείς ανησυχούν για τον τραυματισμό των παιδιών τους καθώς όπως δηλώνουν, «η περιέργεια τα οδηγεί κοντά στις βάρκες και στην προσπάθεια τους να παίξουν τους πειρατές και να περιεργαστούν τα μέρη της βάρκας, χτυπάνε από τα σκουριασμένα σίδερα».

Λίγο παρακάτω στην παραλία της Νέας Χώρας είναι δύο βάρκες «αραγμένες» εδώ και καιρό στην άμμο. Ρωτήσαμε τους κατοίκους αλλά δεν ξέρουν σε ποιους ανήκουν, το μόνο που μας απάντησαν ήταν ότι φαντάζονται ότι η μια είναι για λόγους «διακοσμητικούς» αλλά η άλλη δεν γνωρίζουν ποιο σκοπό εξυπηρετεί στην παραλία.

Το Λιμενικό Ταμείο που έχει την αρμοδιότητα στις παράκτιες ζώνες έχει ειδοποιήσει εδώ και δύο χρόνια περίπου με γραπτές ανακοινώσεις τους συλλόγους των ψαράδων, ώστε οι ιδιοκτήτες τους να απομακρύνουν τις άχρηστες βάρκες από την περιοχή, αλλά δεν έχει ευαισθητοποιηθεί κανείς. Όπως δηλώνει ο πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου, Αντώνης Ντουσάκης «αν πάρουμε την πρωτοβουλία να τις «πετάξουμε» μόνοι μας, μπορεί να έρθει ο ιδιοκτήτης να μας πει ότι δεν τον είχαμε ειδοποιήσει και είχε σκοπό να την φτιάξει και μετά να μας ζητήσει και αποζημίωση. Πιέζουμε τους συλλόγους αλλά δεν βλέπουμε να γίνεται κάτι».

Βάση: Στόματα ερμητικά κλειστά

Μυστήριο για τους πολλούς – ακόμα και για την ελληνική κυβέρνηση – παραμένει η λειτουργία της αμερικάνικης βάσης στο Ακρωτήρι. Κανείς δε γνωρίζει τι πολεμικό υλικό διακινείται και τι υπάρχει αποθηκευμένο, καθώς ο Έλληνας «επιτετραμμένος» αξιωματικός που υπηρετεί στη βάση, τοποθετήθηκε εκεί για τα «μάτια του κόσμου» και δεν έχει καμιά απολύτως αρμοδιότητα και δυνατότητα ελέγχου.

Βέβαια, κανείς δεν περιμένει από τους Αμερικανούς να παραδεχθούν ότι διακινούνται επικίνδυνα υλικά από τη βάση της Σούδας, αλλά θα περιμέναμε από την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση να ασκεί ελέγχους στον εθνικό της χώρο και να ενημερώνει υπεύθυνα τους πολίτες για τους τυχόν κινδύνους που διατρέχουν.

Αν πάει κανείς μια βόλτα στο Ακρωτήρι θα ακούσει πολλές ιστορίες για ανθρώπους που πέθαναν μετά από επαφή με απομεινάρια οπλικών συστημάτων που βρήκαν στα χωράφια τους, θα ακούσει επίσης πολλές ιστορίες για αυξημένα κρούσματα καρκίνων, ιδιαίτερα στους νέους, που αποδίδονται στην εκλυόμενη ραδιενέργεια στην περιοχή. Τι ακριβώς συμβαίνει; Ποιος θα μας ενημερώσει επιτέλους για το τι γίνεται δίπλα στο σπίτι μας; Τι περιλαμβάνει η σύμβαση για την παραχώρηση της βάσης, που ανανεώθηκε επί πρωθυπουργίας Κ. Μητσοτάκη;

Τα ερωτήματα πολλά και η φαντασία όλων οργιάζει από τη στιγμή που δεν υπάρχει υπεύθυνη ενημέρωση. Το σίγουρο είναι ότι οι ΗΠΑ θεωρούν τη βάση της Σούδας υψίστης στρατηγικής σημασίας για τα συμφέροντά τους στην ευρύτερη περιοχή, αλλά το χειρότερο είναι ότι τη θεωρούν επίσης αμερικανικό έδαφος. Μάλιστα, σύμφωνα με τον επίτιμο πρόεδρο του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης και πρόεδρο της Ελληνικής Επιτροπής για η Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη, Ευάγγελο Μαχαίρα, η βάση της Σούδας κατατάσσεται δεύτερη παγκοσμίως για την επιχειρησιακή της δυνατότητα, μετά από την αμερικάνικη βάση της Οκινάουα. Ο κ. Μαχαίρας βρέθηκε στα Χανιά στο πλαίσιο της διεθνούς συνάντησης Επιτροπών Ειρήνης και απαντώντας σε σχετικό ερώτημα της «ΧτΚ», ήταν κατηγορηματικός: «Ως επίτιμος πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης, έχω γυρίσει όλο τον κόσμο και μπορώ να σας βεβαιώσω ότι η βάση της Σούδας, είναι μια από τις μεγαλύτερες πολεμικές βάσεις στον κόσμο. Μόνο σ’ ένα νησί της Ιαπωνίας, την Οκινάουα, έχω δει παρόμοια βάση. Είναι ένα μεγάλο νησί, όσο περίπου όλη η Ελλάδα, το οποίο έχει καταληφθεί από τους Αμερικανούς, που ελέγχουν τα αεροδρόμια και τα λιμάνια. Μετά τη βάση της Οκινάουα, σε επιχειρησιακή δυνατότητα, έρχεται δεύτερη η βάση της Σούδας. Από τη βάση αυτή, εκτός του ότι ελλιμενίζονται μεγάλες ναυτικές δυνάμεις, έχει γίνει υποστήριξη όλων των πολέμων που έγιναν στην περιοχή μας. Των δυο πολέμων στο Ιράκ, των πολέμων στη Γιουγκοσλαβία και του πολέμου στο Αφγανιστάν. Φανταστείτε ότι από το 1945 μέχρι το 1985 που κυριαρχούσε ο «ψυχρός πόλεμος» ανάμεσα στις δυο υπερδυνάμεις, είχαμε άμεσο κίνδυνο πυρηνικών αντιποίνων και επομένως καταστροφή όχι μόνο της Κρήτης αλλά ολόκληρης της χώρας. Μετά τον τερματισμό του ψυχρού πολέμου, η βάση της Σούδας εξακολουθεί να είναι πολύ σημαντικής για τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ και βρίσκεται διαρκώς σε κίνηση και σε πλήρη επιχειρησιακή ετοιμότητα. Είναι φυσικό, λοιπόν, ο αγώνας κατά των βάσεων στη χώρα μας να εστιάζεται περισσότερο εδώ, στη βάση της Σούδας.

Εδώ ούτε να πλησιάσει κανείς μπορεί, ούτε να ελέγξει μπορεί. Μπορεί να υπάρχουν πυρηνικά, χωρίς καν να το γνωρίζει η ελληνική κυβέρνηση, άλλωστε η βάση της Σούδας – το παραδέχονται και οι ίδιοι οι Αμερικάνοι – είναι στρατηγικής σημασίας για τα συμφέροντά τους στην ευρύτερη περιοχή», υπογράμμισε ο κ. Μαχαίρας.

Το ίδιο κατηγορηματικός για την άγνοια των Ελληνικών Αρχών σχετικά με το τι ακριβώς συμβαίνει στην αμερικάνικη βάση, υπήρξε και ο απόστρατος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, Νίκος Τζοβλάς, που γνώρισε από πρώτο χέρι το καθεστώς της αμερικάνικης βάσης: «Την παρουσία των ξένων βάσεων στην Ελλάδα την έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά, με την ελληνοαμερικανική συμμαχία και με την παρουσία των βάσεων. Την έχουμε πληρώσει σαν χώρα, τόσο με το πραξικόπημα της χούντας όσο και με την εισβολή στην Κύπρο. Η επιχειρησιακή δυνατότητα των πολεμικών βάσεων στη χώρα μας εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Αμερικανών, κατά κύριο λόγο. Δεν υπάρχει εθνική κυριαρχία και οι εθνικές βάσεις, έτσι όπως μετεξελίσσονται πλέον με την αλλαγή του δόγματος του ΝΑΤΟ, είναι «συνεταιριστικές» βάσεις και μ’ αυτή την έννοια εκχωρούνται στον αμερικανικό παράγοντα. Όταν λέμε βάση της Σούδας εννοούμε και την αεροπορική βάση και την ναυτική βάση στο Μαράθι και το Ναύσταθμο και το Πεδίο Βολής, που αυτή τη στιγμή έχουν μετεξελιχθεί σε κυρίαρχες αμερικάνικες βάσεις με αιχμή προς τη Μέση Ανατολή. Με τη φράση «αιχμή» καταλαβαίνει κανείς, ότι πλέον διευκολύνουν αποκλειστικά τις αμερικανικές βλέψεις προς αυτή την περιοχή, οι βάσεις δεν είναι εθνικές, δεν χρησιμοποιούνται για εθνικό σκοπό, ούτε καν Νατοϊκές, είναι καθαρά υπό των έλεγχο των Αμερικανών και μέσα απ’ αυτές δεν έχουμε εικόνα του τι διακινείται. Ξέρουμε ότι διακινείται πολεμικό υλικό, αλλά δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται για πυρηνικό ή όχι, όπως δεν γνωρίζουμε τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις στην περιοχή. Ακόμα και οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν γνωρίζουν τι υλικό διακινείται από τη βάση της Σούδας. Άρα είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα…», σημείωσε ο κ. Τζοβλάς.

Από την πλευρά της η αντιπρόεδρος της ΕΕΔΥΕ, Βέρα Νικολαίδου, σημείωσε: «Υπάρχουν πολλές επιπτώσεις από τη λειτουργία της βάσης σε όλο το νησί. Εμείς παρακολουθούμε το θέμα από κοντά. Βέβαια η βάση της Σούδας δεν χρησιμοποιείται μόνο για ελλιμενισμό. Είναι ένα στρατηγείο και ένα σημείο απ’ όπου ξεκινούν όλες οι επιχειρήσεις όταν υπάρχει σύρραξη στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Πρόσφατα με τον πόλεμο στο Ιράκ, εδώ στα Χανιά, ζήσατε την εμπειρία του τι σημαίνει πόλεμος, περισσότερο απ’ όλους τους άλλους».

Τα ερωτήματα σχετικά με τη βάση της Σούδας πληθαίνουν, αλλά προς το παρόν τα στόματα παραμένουν ερμητικά κλειστά. Είναι θλιβερό στην Ελλάδα του σήμερα να μη γνωρίζουν οι πολίτες τι ακριβώς συμβαίνει δίπλα στο σπίτι τους και αν κινδυνεύει η υγεία των παιδιών τους, γιατί όσον αφορά τους αμερικανούς στρατιώτες που υπηρετούν στη βάση, η αμερικανική κυβέρνηση φροντίζει να ανανεώνει το προσωπικό της κατά τακτά χρονικά διαστήματα, προκειμένου να μην εκτίθενται σε κινδύνους. Η ελληνική κυβέρνηση τι κάνει;

Διαβάστε επίσης: http://mychania.blogspot.com/2006/11/blog-post_6226.html

Χρυσάφι τα ακίνητα στο Βάμο

Την πρωτιά στις αναπτυσσόμενες οικιστικά και πληθυσμιακά περιοχές της χώρας διεκδικεί ο Βάμος Αποκορώνου. Η ραγδαία αύξηση της οικοδομικής δραστηριότητας την τελευταία πενταετία επέφερε μοιραία και ανάλογη αύξηση των κατοίκων.

Ενδεικτικό της εικόνας που διαμορφώνεται είναι πως μέσα σε διάστημα ενός χρόνου χτίστηκαν περισσότερα από εξακόσια νέα σπίτια. Σύμφωνα με το δήμαρχο κ. Στέλιο Μιχελάκη, κάθε χρόνο χτίζεται το ένα δέκατο του δήμου, που σημαίνει ότι σε δέκα χρόνια ο δήμος θα έχει διπλασιαστεί.

Η απίστευτα μεγάλη ζήτηση οικοπέδων και κατοικιών είχε ως επακόλουθο την δραστηριοποίηση δεκάδων τεχνικών εταιριών στην περιοχή, τις οποίες σε ένα μεγάλο βαθμό διαχειρίζονται ξένοι επιχειρηματίες. Έδαφος για κερδοφορία έχουν βρεί και αρκετά κτηματομεσιτικά γραφεία με υπηρεσίες που περιορίζονται στα όρια του Αποκόρωνα. Από τις Καλύβες ως την Αλμυρίδα και από τον Κεφαλά ως το Βάμο και το Κόκκινο Χωριό, η κατάσταση είναι λίγο πολύ ίδια.

Οικισμοί αποτελούμενοι από σύγχρονες υπερπολυτελείς κατασκευές, προβάλλουν ακόμη και σε πλαγιές βουνών που μέχρι χθες δε συνδέονταν καν με το περιφερειακό οδικό δίκτυο. Πρόκειται για περιοχές που στην πλειοψηφία τους είναι εκτός σχεδίου πόλης. Βίλες, χτισμένες παραδοσιακά, με αρχιτεκτονική που εναρμονίζεται στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Αποκόρωνα, συνθέτουν το τοπίο κατά μήκος της διαδρομής. Δε λείπουν και οι περιπτώσεις αναπαλαίωσης κατοικιών, είτε από τους ντόπιους ιδιοκτήτες είτε από Ευρωπαίους που εξασφάλισαν άλλοτε μια εξοχική ή μόνιμη κατοικία στον πανέμορφο Αποκόρωνα.

Η οικιστική ανάπτυξη ωστόσο βρήκε το δήμο Βάμου ανέτοιμο να ανταποκριθεί στα νέα πληθυσμιακά δεδομένα. Κι αυτό γιατί από τη μια οι οικοδομές φυτρώνουν σα μανιτάρια, από την άλλη δεν υπάρχουν οι αναγκαίες υποδομές. Όπως λέει ο δήμαρχος κ. Στέλιος Μιχελάκης « δεν έχουμε δρόμους, φωτισμό και το κυριότερο σύγχρονο δίκτυο ύδρευσης. Το παρόν είναι κατασκευασμένο από τη δεκαετία του ΄60 και όπως αντιλαμβάνεται κανείς, φτιάχτηκε για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της εποχής».

Κάτοικοι της περιοχής που παρακολουθούν με αγωνία τη ραγδαία οικοδομική ανάπτυξη, εκφράζουν έντονο προβληματισμό, κάνοντας σε πολλές περιπτώσεις λόγω ακόμη και για ξεπούλημα της γης. «Αυτοί οι σύγχρονοι οικισμοί μας θυμίζουν περισσότερο εργατικές κατοικίες κι αναρωτιόμαστε τι θα συμβεί σε μερικά χρόνια όταν το φυσικό περιβάλλον θα έχει αλλοιωθεί και καταπατηθεί» υπογραμμίζει η κ. Αργυρώ Παπαδάκη.

Βέβαια αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι αυτή που δημιουργεί προϋποθέσεις ανάπτυξης, όρους για να παραμείνουν οι νέοι στα χωριά, κριτήρια για να στηριχθεί η τοπική οικονομία.

ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΒΑΜΟ ή ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζουν οι τιμές πώλησης ακινήτων στο Βάμου που χωρίς καμία δόση υπερβολής, ξεπερνούν ακόμη κι αυτές του Συντάγματος στην Αθήνα. Αυτό προκύπτει αν λάβει κανείς υπόψη του τις αναλογίες και τους συντελεστές δόμησης που ισχύουν σε κάθε περίπτωση.

Με τη γλώσσα των αριθμών, οι νεόδμητες κατοικίες από 100 έως 120 τετραγωνικά μέτρα πωλούνται κατά μέσο όρο προς 200.000 -250.000 ευρώ ! Οι τιμές αυτές διαμορφώθηκαν τα τελευταία χρόνια οπότε και η παρουσιάστηκε κατακόρυφη άνοδος της ζήτησης. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την αξία των οικοπέδων. Το 1980 στις εκτός σχεδίου περιοχές, τα πέντε στρέμματα πωλούντο 1.700 ευρώ και σήμερα η τιμή ίδιας έκτασης υπερβαίνει τις 270.000 ευρώ! Εκτάσεις δηλαδή που κάποτε πωλούνταν για ένα κομμάτι ψωμί, σήμερα πληρώνονται χρυσάφι!

Τα ερείπια Μινωικής έπαυλης στα Νεροκούρου

Αναξιοποίητος αλλά και άγνωστος στους πολλούς είναι ο αρχαιολογικός πλούτος που βρέθηκε πριν χρόνια στον κάμπο των Χανίων, στην περιοχή Νεροκούρου του δήμου Ελευθερίου Βενιζέλου αφού τίποτε δε φανερώνει την ύπαρξή τους και οι αυθαίρετες παρεμβάσεις των κατοίκων υποβαθμίζουν και θέτουν σε κίνδυνο τη μεγάλη αξία τους ως στοιχείων που αποδεικνύουν την αδιάλειπτη ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή από τα νεολιθικά κιόλας χρόνια έως και τα χριστιανικά.

Το σημαντικότερο εύρημα στα Νεροκούρου είναι τα απομεινάρια ενός κτίσματος που χαρακτηρίζεται ως ‘μινωική έπαυλη’. Ήλθε στο φως μετά από χωματουργικές εργασίες σε αγροτεμάχιο του Ινστιτούτου Υποτροπικών Φυτών και Ελιάς Χανίων, βόρεια του ερειπωμένου ναού του Άι –Γιώργη του Μεθυστή, το καλοκαίρι του 1976. Από τους πρώτους που αντίκρισαν τα ευρήματα ήταν ο κ. Γρηγόρης Πανιεράκης που δούλευε τότε στο Ινστιτούτο και στη συνέχεια υπηρέτησε στην αρχαιολογική υπηρεσία ως φύλακας ως και τη συνταξιοδότησή του πριν 10 χρόνια περίπου: «Δουλεύαμε σ’ αυτό το χωράφι και σηκώσαμε κάτι πέτρες μεγάλες. Άκουσα τους εργάτες ότι τούτα είναι αρχαία και πρέπει να το πούμε. Γρήγορα μαθεύτηκε και σε δυο-τρεις μέρες ήρθανε οι αρχαιολόγοι εδώ, σα δέκα άτομα. Μας ρωτήσανε πώς τα βρήκαμε. Περιφράξανε το μέρος, βρήκανε πιθαράκια, φλιτζανάκια και χάλκινα αντικείμενα, και σε ένα άλλο μέρος μικρότερο πιο πέρα που βρήκανε κάτι πιθάρια. Είπανε ότι ήτανε μινωικά. Ό,τι βρίσκανε το πηγαίνανε στο μουσείο και το συγκολλούσανε. Στην αρχή ήταν Έλληνες αρχαιολόγοι με το Τζεδάκη και μετά, γύρω στο 1980 ήλθαν και Ιταλοί. Παλιά υπήρχε μια πινακίδα στην πόρτα αλλά τη σπάσανε».

Όπως εξηγεί η κα Μαρία Ανδρεαδάκη- Βλαζάκη προϊσταμένη ΚΕ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, πρόκειται για ευρήματα που χρονολογούνται από την περίοδο 1700 π.Χ-1450 π.Χ, των λεγόμενων νεοανακτορικών χρόνων. Μάλιστα το συγκεκριμένο είναι το καλύτερα σωζόμενο σπίτι και παρουσιάζει πολύ προσεγμένη αρχιτεκτονική που ακολουθεί τα ανακτορικά πρότυπα με πλακόστρωτα δάπεδα, πολύθυρο και όροφο και εντάσσεται στις λεγόμενες ‘μινωικές επαύλεις’. Κατά τις ανασκαφές βρέθηκαν σε αυτό αρκετά χάλκινα αντικείμενα που δηλώνουν κάποια πιθανή δραστηριότητα επεξεργασίας χαλκού (εργαστήρια) στην περιοχή. Βρέθηκε επίσης πολλή κεραμική.

Η αρχιτεκτονική αυτή πρακτική συνηθίζεται και στην επόμενη περίοδο (υστερομινωική) σε οικισμούς –δορυφόρους των ανακτόρων. Η θέση του οικισμού Νεροκούρου πάνω στον οδικό και το θαλάσσιο δρόμο επικοινωνίας των Χανίων με την υπόλοιπη Κρήτη, μπορεί να θεωρηθεί ως σημαντική παράμετρος για την ανάπτυξή του.

Στον κάμπο των Νεροκούρου έχουν βρεθεί κατά καιρούς πολλές αρχαιότητες που φανερώνουν ότι η περιοχή κατοικήθηκε από την αρχή των μινωικών χρόνων -ακόμη και από τα νεολιθικά χρόνια- στα κλασικά, ελληνιστικά, ρωμαϊκά, έως και τα χριστιανικά χρόνια.

Κτιριακά λείψανα βρίσκονται διάσπαρτα στον κάμπο της περιοχής που προστατεύονται από την αρχαιολογία και η οικοδόμηση γίνεται υπό όρους. Αλλού απαγορεύεται εντελώς και αλλού υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις και κατόπιν σχετικής άδειας από την αρχαιολογική υπηρεσία.

Παρόλα αυτά, αυθαίρετες παρεμβάσεις και διαμορφώσεις στη γύρω περιοχή έχουν γίνει και γίνονται παρά τις σχετικές καταγγελίες και την επέμβαση της αστυνομίας ενίοτε.

Μάλιστα κατά το παρελθόν υπήρχε ενημερωτική πινακίδα που δύο φορές καταστράφηκε από πυροβολισμούς αγνώστων και τώρα πια έχει αφαιρεθεί.

Στο πλαίσιο των καθαρισμών των αρχαιολογικών χώρων που προτίθεται να κάνει η αρχαιολογική υπηρεσία το αμέσως προσεχές διάστημα, όπως τόνισε η κα Ανδρεαδάκη – Βλαζάκη, προτεραιότητα θα δοθεί στην περιοχή των Νεροκούρου όπου επιπλέον θα αποκατασταθεί η περίφραξη των αρχαιολογικών χώρων και θα τοποθετηθεί εκ νέου ενημερωτική πινακίδα.

Κρήτη – Αφρική σε 6 ώρες. Φιλόδοξα σχέδια έπεσαν στους ύφαλους της Ελληνικής πραγματικότητας

Πλώρη για τη Βόρεια Αφρική με τη δρομολόγηση πλοίου που θα συνέδεε ακτοπλοϊκά την Κρήτη με τη Λιβύη και την Αίγυπτο είχε βάλει η ΑΝΕΝΔΥΚ στο πλαίσιο ενός φιλόδοξου σχεδίου δραστηριοποίησής και εκτός των ελληνικών θαλασσίων συνόρων.

Μάλιστα είχε διενεργηθεί για λογαριασμό της εταιρίας σχετική οικονομοτεχνική μελέτη για τη διερεύνηση της τουριστικής αγοράς των δύο βορειοαφρικανικών χωρών και το συμπέρασμα που προέκυψε ήταν ότι μια τέτοια επένδυση θα μπορούσε να αποδώσει κέρδη.

Τα σχέδια της ΑΝΕΝΔΥΚ ωστόσο ναυάγησαν εξαιτίας των ανεπαρκών λιμενικών υποδομών στα νότια της Κρήτης.

Όπως εξηγεί στη ‘ΧτΚ’ ο αρχικαπετάνιος στην ΑΝΕΝΔΥΚ, και μέλος του Δ.Σ. της εταιρίας Ευστρ. Μπουρνάζος «διαπιστώσαμε ότι πραγματικά αξίζει τον κόπο να δρομολογήσουμε πλοίο στη γραμμή νότια Κρήτη- Αφρική. Στην πορεία όμως είδαμε ότι υπήρχε πρόβλημα. Δεν υπάρχουν ασφαλείς λιμενικές εγκαταστάσεις για να στηρίξουν μια τέτοια μεγάλη επένδυση της τάξης των 8 εκατ. ευρώ που θέλαμε να κάνουμε. Τα οφέλη από τη δημιουργία δρομολογίου που θα συνέδεε τη νότια Κρήτη με την Βόρεια Αφρική και συγκεκριμένα με τη Λιβύη που είναι πιο κοντά μας θα ήταν μεγάλα, αν σκεφτούμε ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε εξαγωγές σε είδη που δεν παράγονται στη χώρα αυτή. Από τις επαφές που είχαμε κάνει είχαμε διαπιστώσει ενδιαφέρον των Λίβυων για γεωργικά μηχανήματα, νερό, φρούτα κλπ. Πιστεύω ότι αν κάναμε αυτή την κίνηση θα υπήρχε αποτέλεσμα και στον τομέα του τουρισμού. Άλλωστε οι Λίβυοι μας συμπαθούν και αν δεν κάνω λάθος το πρώτο κρουαζιερόπλοιο που έδεσε σε λιβυκό λιμάνι ήταν ελληνικό, μετά το άνοιγμα των συνόρων».

Τα πλάνα της ΑΝΕΝΔΥΚ προέβλεπαν τότε τη ναυπήγηση νέου σκάφους ειδικής κατασκευής μήκους 60-80μ που θα ανέπτυσσε ταχύτητα τουλάχιστον 30 μιλίων την ώρα και θα είχε τη δυνατότητα να πραγματοποιεί το δρομολόγιο Αγία Γαλήνη- Τρίπολη Λιβύης σε 4-5 ώρες, και αντίστοιχα Αγία Γαλήνη- Αλεξάνδρεια Αιγύπτου σε 6-7 ώρες.

Και αν η ιδέα φάνταζε υλοποιήσιμη στα μάτια των μετόχων και το διοικητικό συμβούλιο της εταιρίας πριν 4 χρόνια περίπου, τουλάχιστον ως προς οικονομικό-εμπορικό κομμάτι της- η σημερινή κατάσταση των νότιων λιμανιών στα νότια του νομού Χανίων πολύ απέχει από εκείνη που θα έπρεπε να είναι, ακόμη και για την απρόσκοπτη προσέγγιση των πλοίων της γραμμής κατά τα τακτικά τους δρομολόγια καθώς και την ασφαλή επιβίβαση και αποβίβαση του κοινού.

«Δεν υπάρχουν λιμάνια για να ελλιμενιστεί ένα μεγάλο πλοίο, της τάξης των 100μ-120μ, δεν το συζητάμε καν. Δεν υπάρχει χώρος ασφαλούς πρόσδεσης, επιβίβασης, αποβίβασης κλπ. Στη νότια Κρήτη δεν υπάρχει τώρα τέτοια δυνατότητα και μου φαίνεται και πολύ δύσκολο να δημιουργηθεί από ’δω και πέρα γιατί κάποια έργα που είχαν προγραμματιστεί έχουν ολοκληρωθεί. Δεν υπήρχε αρχική πρόβλεψη για ελλιμενισμό μεγάλων πλοίων.

Στα νότια του νομού Χανίων κατασκευάστηκαν κάποια μικρά αλιευτικά καταφύγια και ακόμη και τώρα δεν υπάρχει δυνατότητα ασφαλούς πρόσδεσης. Εγώ που είμαι καπετάνιος στο ‘Δασκαλογιάννης’ το μεγάλο πλοίο της ΑΝΕΝΔΥΚ, δεν έχω ασφαλή χώρο πρόσδεσης κάτω. Υπάρχει μια προβλήτα στο ανοικτό πέλαγος, μια ράμπα ουσιαστικά, και εκεί επιβιβάζεται και αποβιβάζεται ο κόσμος σε όλες τις καιρικές συνθήκες, σε δύσκολες πραγματικά συνθήκες. Πολλές φορές αναγκάζεται το πλοίο και πάει στην παραλία στην Αγία Ρουμέλη και φορτώνει τον κόσμο. Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό στη σημερινή εποχή. Αν δείτε σε τι κατάσταση είναι οι προβλήτες θα εκπλαγείτε. Από παλιά είχε ξεκινήσει το έργο στην Αγία Ρουμέλη αλλά πάγωσε. Επανειλημμένα ζητήσαμε, πιέσαμε να κατασκευαστεί ένα λιμάνι, ή ένας χώρος που να μπορεί να μας εξυπηρετεί τουλάχιστον το καλοκαίρι, αν όχι το χειμώνα, με μεγάλες προβλήτες κλπ αλλά τίποτε. Ήδη τώρα οι προβλήτες είναι κατεστραμμένες. Έχουμε ζητήσει από πρόπερσι να επισκευαστούν, αλλά δεν έχει γίνει τίποτε. Απλά, δεν υπάρχουν τα χρήματα, δεν έγιναν οι μελέτες; Δεν ξέρω, υπάρχει μια γενική αδιαφορία» επισημαίνει με πικρία ο κ. Μπουρνάζος συμπληρώνοντας ότι «στη Γαύδο έχει γίνει καλή δουλειά έστω και καθυστερημένα προχωρά το έργο του λιμανιού. Στη Χώρα Σφακίων έχει σχεδόν ολοκληρωθεί το λιμάνι, αλλά ο εξωτερικός λιμενοβραχίονας θέλει ενίσχυση γιατί η θάλασσα μπαίνει μέσα. Το Λιμενικό Ταμείο λέει ότι το καλοκαίρι θα ξεκινήσει η ενίσχυση του λιμενοβραχίονα. Θέλει και κει κάποιες διορθώσεις, όπως η διεύρυνση της εισόδου του λιμανιού. Στο Λουτρό η προβλήτα του λιμανιού έχει βυθιστεί έχει πέσει το ένα κομμάτι μέσα στη θάλασσα. Στην Αγία Ρουμέλη η προβλήτα θέλει επιμήκυνση γιατί είναι μήκους 25 μ και τα πλοία που δραστηριοποιούνται εκεί έχουν μήκος περίπου 60 μ με αποτέλεσμα το μισό πλοίο να περισσεύει και η επιβίβαση και αποβίβαση να μην είναι ασφαλής, καθώς δεν δένει με ασφάλεια το πλοίο. Άλλη μια προβλήτα που υπάρχει στο δυτικό μέρος της Αγίας Ρουμέλης έχει βυθιστεί και χρειάζεται επισκευή. Εκεί πήγαιναν τα πλοία γιατί ‘κόβει’ λιγάκι όταν ο καιρός είναι δυνατός και μπορούσαν και έδεναν. Κάποια έργα υποδομής στο Λουτρό και την Αγία Ρουμέλη έχουν μείνει πίσω και εγκυμονούν κινδύνους για τους επιβάτες».

Κύπριοι επενδυτές στην Κουντούρα

Το δρόμο της ουσιαστικής αναβάθμισης του τουριστικού προϊόντος στην ευρύτερη περιοχή της Παλαιόχωρας, δείχνουν Κύπριοι επενδυτές που σε συνεργασία με την Αναπτυξιακή εταιρία «Παλαιόχωρα Resorts» προχωρούν στη δημιουργία της πρώτης μεγάλης τουριστικής μονάδας στην τοποθεσία Πλακάκι. Στην παραλιακή ζώνη μεταξύ Παλαιόχωρας – Κουντούρας και σε έκταση τετρακοσίων στρεμμάτων πρόκειται να ανεγερθεί πολυτελές συγκρότημα πέντε αστέρων με δυνατότητα φιλοξενίας τετρακοσίων περίπου επισκεπτών.

Η επένδυση των Κυπρίων χαρακτηρίζεται ως μια από τις πλέον πετυχημένες από άποψη επιχειρηματικού ενδιαφέροντος, αφού θα αναπτυχθεί σε μια περιοχή «φιλέτο», απάτητη στην κυριολεξία και από τις λίγες αυτή τη στιγμή στη νότια Κρήτη που διατηρούν τα φυσικά χαρακτηριστικά τους. Εκτιμάται δε, ότι θα δώσει ώθηση και σε άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες, υπό την προϋπόθεση όμως ότι θα γίνουν με γνώμονα το σεβασμό στο περιβάλλον και τη φυσιογνωμία της περιοχής.

Η έναρξη των εργασιών κατασκευής της μονάδας, είναι θέμα χρόνου. Ήδη έχουν ολοκληρωθεί οι οικονομοτεχνικές μελέτες ενώ η διοίκηση της Αναπτυξιακής Εταιρίας «Παλαιόχωρα Resors» είναι έτοιμη να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για την έγκριση και της

περιβαλλοντικής μελέτης. Ο νέος αναπτυξιακός νόμος θα αποτελέσει το κύριο εργαλείο για την προώθηση της επένδυσης. Η υπογραφή του εξασφαλίζει αυτόματα τη χρηματοδότηση της κατά ικανοποιητικό ποσοστό. Αυτός εξάλλου ήταν και ο λόγος για τον οποίο το έργο δεν προχώρησε τα δύο τελευταία χρόνια, παρά το γεγονός ότι είχε επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ των Κυπρίων, γνωστών οικονομικών παραγόντων, και της Εταιρίας Ανάπτυξης Σελίνου, από την οποία και προέκυψε η «Παλαιόχωρα Resors». Στην αναπτυξιακή αυτή εταιρία οι Κύπριοι συμμετέχουν σε ποσοστό 55%, που τους δίνει επί της ουσίας τον πρώτο λόγο στις αποφάσεις του διοικητικού συμβουλίου.

Η ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΕΠΕΝΔΥΣΗΣ

Το οικόπεδο στο οποίο θα ανεγερθεί η μονάδα ανήκε στην Εταιρία Ανάπτυξης Σελίνου, στην κυριότητα της οποίας πέρασε πριν από πολλά χρόνια όταν αυτό εκποιήθηκε από τη διοίκηση του Ορφανοτροφείου της Παλαιόχωρας. Ο πρώην μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου κ. Ειρηναίος που ήταν και πρόεδρος της εταιρίας πρωτοστάτησε στις ενέργειες για την αγορά των περίπου τετρακοσίων στρεμμάτων στο Πλακάκι, τρία χιλιόμετρα δυτικά της Παλαιόχωρας.

Στα χρόνια που μεσολάβησαν η Εταιρία Ανάπτυξης Σελίνου επέκτεινε τις δραστηριότητες της και στη θάλασσα με την αγορά πλοιαρίων που τα καλοκαίρια εξυπηρετούν τις άγονες γραμμές Παλαιόχωρα – Γαύδος – Αγία Ρουμέλη – Σφακιά. Όταν γνωστοποιήθηκε ότι στην κυριότητα της εταιρίας υπάρχει η εν λόγω έκταση, εμφανίσθηκαν οι Κύπριοι επενδυτές οι οποίοι από την πρώτη στιγμή εξέφρασαν τις προθέσεις τους. Στο μεταξύ είχαν ήδη εξαγοράσει εκτάσεις στην περιοχή Κριός της Κουντούρας με σκοπό να δραστηριοποιηθούν τουριστικά στο νότο των Χανίων.

Η πρόταση που διατύπωσαν στην Εταιρία Ανάπτυξης Σελίνου, ήταν ιδιαίτερα ελκυστική κι έπειτα από αλλεπάλληλες γενικές συνελεύσεις επήλθε η πολυπόθητη συμφωνία.

ΟΦΕΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Ο δήμαρχος Πελεκάνου κ. Γιώργος Δερμιτζάκης και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Αναπτυξιακής Εταιρίας «Παλαιόχωρα Resorts» θεωρεί ότι η επένδυση των Κυπρίων στο Πλακάκι θα ευνοήσει τα μέγιστα στην αναβάθμιση της ποιότητας του τουρισμού στην περιοχή. Επιπλέον εκτιμά ότι θα αποτελέσει το έναυσμα για την ανάπτυξη περαιτέρω δράσεων που σε συνδυασμό με τις υπηρεσίες της ξενοδοχειακής μονάδας θα αλλάξουν άρδην τα δεδομένα του τουρισμού στα νότια του νομού Χανίων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι από τη λειτουργία της μονάδας θα προκύψουν τουλάχιστον εβδομήντα νέες θέσεις εργασίας οι οποίες θα καλυφθούν με κριτήριο την εντοπιότητα. «Πιστεύουμε ότι θα βοηθήσει δυναμικά την τοπική οικονομία» υπογραμμίζει ο κ. Δερμιτζάκης που τάχθηκε εξ αρχής υπέρ της συνεργασίας της Αναπτυξιακής Εταιρίας με του Κυπρίους.

ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ Ή ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ;

Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει είναι κατά πόσο η εν λόγω επένδυση θα αλλοιώσει το φυσικό χαρακτήρα της παραλιακής ζώνης δυτικά της Παλαιόχωρας που μέχρι σήμερα έχει διατηρήσει την αγνότητα της. Είναι ενδεικτικό, ότι στην παραλία Πλακάκι, πάνω από την οποία εκτείνεται το οικόπεδο των τετρακοσίων στρεμμάτων, ουδέποτε έχει γίνει η παραμικρή παρέμβαση από ιδιώτες (ομπρέλες, καθίσματα, καντίνες κ.λ.π ). Ο δήμαρχος Πελεκάνου κ. Γιώργος Δερμιτζάκης απαντά ότι « η μελέτη έγινε με κάποιες προϋποθέσεις. Με γνώμονα το σεβασμό στο περιβάλλον, στα πολιτισμικά στοιχεία της Κρήτης και της Κύπρου. Ως εκ τούτου δεν θα γίνει ένα μεγαθήριο αλλά μικρές όμορφες κατασκευές που θα ταιριάζουν με τα χαρακτηριστικά της περιοχής».

Ο ίδιος μιλώντας στη ΧτΚ επισημαίνει ότι «κανένας μέχρι σήμερα δεν έχει δηλώσει ενάντια στην ανάπτυξη. Πολλοί όμως έχουν μετανιώσει για τον τρόπο που επήλθε η ανάπτυξη, όπως συνέβη στην περίπτωση του βόρειου άξονα των Χανίων, όπου κυριαρχεί αναρχία».

Ανεξάρτητα από όποιους προβληματισμούς και επιφυλάξεις, σε περίπου τρία χρόνια η περιβόητη αυτή επένδυση στα νότια παράλια των Χανίων θα είναι πραγματικότητα. Από τη στιγμή που θα ενταχθεί σε πρόγραμμα ενίσχυσης τουριστικών επιχειρήσεων, βάσει του νέου αναπτυξιακού νόμου, θα αρχίσουν οι εργασίες κατασκευής και μέσα σε διάστημα δύο ετών η ξενοδοχειακή μονάδα των 400 κλινών στο Πλακάκι Κουντούρας θα πρέπει να έχει παραδοθεί. Τότε ίσως επιβεβαιωθούν όσοι θέλουν την Παλαιόχωρα να μετατρέπεται σε «Ελούντα» της Δυτικής Κρήτης.